Συνεντεύξεις- Δ. Οικονομίδης Αίαντας Κομοτηνής

Το τελευταίο διάστημα γίνεται μεγάλη κουβέντα σχετικά με τις απόψεις που κυκλοφορούν για το πρωτάθλημα, για τους πρωταγωνιστές αλλά και για τις καταστάσεις που προκύπτουν κάθε Σαββατοκύριακο. Εμείς αποφασίσαμε να ρωτήσουμε τους πλέουν αρμόδιους για να μας πουν τι συμβαίνει, τους προπονητές των ομάδων.

Θα ακολουθήσει μια σειρά από συνεντεύξεις με τους προπονητές του πρωταθλήματος της ΕΚΑΣΑΜΑΘ σε μια προσπάθεια περεταίρω προβολής του πρωταθλήματος. Ποδαρικό με τον προπονητή, της φετινής ευχάριστης έκπληξης του πρωταθλήματος, του Αίαντα Κομοτηνής κύριο Οικονομίδη Δημήτρη.

 Θα αφήσουμε όμως τους προλόγους και θα περάσουμε γρήγορα στο θέμα μας καθώς ο coach του Αίαντα αποδείχθηκε εξαιρετικός συνομιλητής.

ΕΡ: Coach καλησπέρα, ο Αίαντας φιγουράρει στη δεύτερη θέση του πρωταθλήματος και η δουλειά σας φαίνεται να αποδίδει.

ΑΠ: Νομίζω ότι η φετινή πορεία είναι καλύτερη από την περσινή γιατί έχουμε 18 παιδιά, φοιτητές και ντόπιους. Υπάρχει καλό κλίμα στην ομάδα, τα παιδιά είναι φιλότιμα προσπαθούν στις προπονήσεις και αυτό βγαίνει και στο παιχνίδι. Είναι κάτι που επιδιώκουμε, να έχουμε μια καλή εικόνα και μια καλή πορεία, αυτός είναι ο στόχος μας.

ΕΡ: Είπατε πως το ρόστερ αποτελείται από 18 άτομα , δικά σας παιδιά από τις ακαδημίες, φοιτητές αλλά και κάποιους έμπειρους μεγαλύτερης ηλικίας, πως καταφέρνετε και το συνδυάζεται όλο αυτό;

ΑΠ: Νομίζω ότι είναι καθαρά θέμα πως είναι παιδιά που θέλουν να παίξουν μπάσκετ, άσχετα με το  αν είναι 38-39 ετών Κομοτηναίοι. Είναι η θέληση του να παίξουν μπάσκετ και αυτό είναι εφικτό στο Α' τοπικό. Μπορείς να φτιάξεις ένα κράμα με παίχτες φοιτητές, μικρούς ηλικιακά από τις ακαδημίες και μεγάλους.

ΕΡ: Coach ο πάγκος φαίνεται να σας ταιριάζει.

ΑΠ: Κοίταξε το ότι πέρσι αγωνίστηκα ήταν καθαρά θέμα πως ανέλαβα το ανδρικό, μετά από τέσσερα χρόνια που είχα τα παιδοεφιβηκά  του Αίαντα, με στόχο να κάνουμε μια καλή πορεία αλλά το ροστερ που είχα πέρσι ήτανε με βίας 11-12 παίχτες, και μιλάμε με 2 παιδιά δευτέρας και τρίτης λυκείου που διαβάζανε, ουσιαστικά είχαμε 10 παίχτες, και σε συνδυασμό με το ότι κάποιοι είναι στρατιωτικοί, αστυνομικοί, κάποιοι άλλοι δουλεύουν και είχαμε φτάσει, μαζί με εμένα να είμαστε 7 παίχτες όπως στο Σουφλι και με τον Αρίων δηλαδή κατάλαβα ότι το επίπεδο πέρσι ήταν χαμηλό και για αυτό προσφέρθηκα να βοηθήσω για να μην γίνουμε σάκος του μποξ.

ΕΡ: Φέτος όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά.

ΑΠ: Εμένα ο ρόλος μου είναι ο προπονητικός. Έπαιξα πέρσι και το έκανα  σα να θυσιάζομαι. Μετά από 14 χρόνια να ενεργοποιηθώ το έκανα μόνο για την ομάδα μου και για κανέναν άλλο λόγο. Από το 2002 που σταμάτησα είμαι προπονητής, με τις μικρές ακαδημίες ενώ είχα 3 χρόνια την ΑΕΚ την οποία ανέβασα στην Γ' εθνική το 2007. Μετά ασχολήθηκα για ένα χρόνο με το εβηφικό του ΓΑΣ και  δημιουργήσαμε το 2011 τον Αίαντα και ο στόχος μας είναι να λειτουργούμε στο πλαίσιο των ακαδημιών. Να στηριχθεί το ανδρικό του Αίαντα αλλά ο στόχος μας ουσιαστικά είναι οι ακαδημίες. Αυτό που θέλουμε είναι να βγάζουμε παιδιά από τις ακαδημίες, να βγάζουμε παίχτες. Τις χρονιές που δούλεψα τις γενιές 1998-99-00 έχω βγάλει παίχτες με αιχμή του δόρατος τον Περρή που είναι στον Ολυμπιακό. Έχουμε δώσει παίχτες στην Ξάνθη, στον ΓΑΣ, στην ΑΕΚ, στην Κύπρο, στο κολέγιο της Pasadena τον Βαρτάν Μπαλταγιάν στην Αμερική.για εμάς αυτό είναι ικανοποίηση, το να γίνεται δουλειά στις ακαδημίες

ΕΡ: Άρα ισχυρές υποδομές που μπορεί στο μέλλον να φέρουν κάτι καλό;

ΑΠ: Αυτό θέλουμε, να έχουμε καλές υποδομές. Φέτος έχουμε γύρω στα 150 παιδιά αγόρια και κορίτσια που και από εκεί θα βγούνε παίχτες. Έτσι, θέλουμε να πλαισιώσουμε την ανδρική ομάδα. Βέβαια μαζί με τους φοιτητές που και αυτοί έχουν διάθεση να παίξουν, με τις δικές τους εμπειρίες που τις μεταδίδουν και στους μικρότερους ηλικιακά παίχτες

ΕΡ: Πως βλέπετε τους αντιπάλους σας  στο πρωτάθλημα; ξεκάθαρο φαβορί όπως πέρσι ή πιο δύσκολα μονοπάτια φέτος;

ΑΠ: Νομίζω  ο Λεύκιππος ξεχωρίζει. Είναι ομάδα που έχει μπάτζετ, παίχτες ολοκληρωμένους, γενικά είναι το πιο οργανωμένο σωματείο και πιστεύω ότι θα ανέβει και το δείχνει. Στις περιόδους που ζούμε τα οικονομικά είναι το άλφα και το ωμέγα δηλαδή ομάδες σε Β και Γ εθνική αλλά και Α1 ακόμα, όπως τα Τρίκαλα, διαλύονται για οικονομικούς λόγους. Εμείς για παράδειγμα σαν Αίαντας δε μπορούμε να υποστηρίξουμε οικονομικά μια άνοδο στη Γ΄ εθνική. Είμαστε ευχαριστημένοι με αυτό που έχουμε, μια καλή πορεία  στο τοπικό, καθώς τα έσοδά μας είναι περιορισμένα οπότε κινούμαστε σε χαμηλά πλαίσια και στόχος μας είναι οι ακαδημίες.

ΕΡ: Ως προπονητής ποιον αντίπαλο παίχτη του τοπικού πρωταθλήματος θα θέλατε στην ομάδα σας;

ΑΠ: Πολύ χρήσιμος ο Σταμπουλής ο Θοδωρής, ο οποίος είναι και Κομοτηναιος, (σ.σ. ο αρχηγός του Λεύκιππου) τον γνωρίζω από παλιά όταν ακόμα ήταν στον ΓΑΣ. Αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο γιατί είναι και καλός χαρακτήρας και αντιλαμβάνεται πολύ καλά το παιχνίδι. Σταρ υπάρχουν αλλά παίχτες εργαλεία δύσκολα.

ΕΡ: Ποιο δύσκολος αντίπαλος μέχρι σήμερα;

ΑΠ: Ο Λεύκιππος θα έλεγα που χάσαμε με 30 πόντους. Στα υπόλοιπα παιχνίδια παλέψαμε, ακόμα και με το Δημοκρίτειο ήμασταν κοντά δηλαδή δεν είχαμε τη διάφορα που είχαμε πέρσι.

ΕΡ: Τελευταία, και ίσως η πιο δύσκολη ερώτηση, στην Κομοτηνή 4 ομάδες είναι πολλές; Μπορεί σε επίπεδο ανδρικού να αντέξει η πόλη;

ΑΠ: Από τη στιγμή που υπάρχουν φοιτητές, δηλαδή υπάρχουν παιδιά που θέλουν να παίξουν μπάσκετ, για αυτό και το Δημοκρίτειο είναι αμιγώς φοιτητική ομάδα, πιστεύω πως γίνεται. Οι άλλες 3 ομάδες έχουν ακαδημίες λειτουργούν με κάποιους παίχτες που τους έχουν από παλιά και προσπαθούν να ανεβάσουν παιδιά από τις ακαδημίες μαζί με φοιτητές για να παίξουν. Νομίζω επειδή η Κομοτηνή είναι μπασκετούπολη έτσι όπως τα βλέπω τα πράγματα μπορούν. Στα Τρίκαλα που είναι λίγο μεγαλύτερη πόλη, για παράδειγμα, υπάρχουν 13 ομάδες. Είναι πολύ σημαντικό που το μπάσκετ αρχίζει και ανεβαίνει ξανά στην πόλη. Από τι στιγμή που εξαφανίστηκε το ποδόσφαιρο, σταμάτησε ο Πανθρακικός βλέπω μια τάση και των γονέων να στέλνουν τα παιδιά στο μπάσκετ και ότι τους αρέσει πολύ γιατί προβάλλεται το άθλημα, και με τον ΝΒΑ και τον Αντετοκούμπο. Και ενδιαφέρει και παιδιά με υψηλότερο iq αν θέλετε δηλαδή γίνεται άθλημα που χρειάζεται πρώτα μυαλό,  καρδιά και μετά τα αθλητικά στοιχειά. Ταιριάζει στον Έλληνα και στην Κομοτηνη που είναι ξαναλέω μπασκετούπολη. Ήδη από όταν έπαιζα εγώ στον ΓΑΣ και ανεβήκαμε στην Α2 το 1985 υπήρχε μια σταθερή πορεία 10-12 χρόνων στην Α2 με την ομάδα και ο κόσμος αγκάλιαζε την προσπάθεια. άρα μπορούμε να πούμε ότι η Κομοτηνή είναι μπασκετούπολη.

Η συνέντευξη δόθηκε στον Σαράντη Πανταζή

Ευχαριστούμε πολύ τον κ. Οικονομίδη για τον πολύτιμο χρόνο που μας διέθεσε.