ΑΡΙΩΝΑΣ-ΦΙΛΙΑ ΚΥΠΕΛΛΟ 8/3/2017

Η πρώτη εντύπωση από το παιχνίδι βλέποντας μόνο το σκορ είναι πως έγινε ένα κακό παιχνίδι.

Πραγματικά το τελικό σκορ όπως και αυτό των δεκάλεπτων είναι πολύ χαμηλό .
Στην πραγματικότητα όμως έγινε ένα πολύ καλό παιχνίδι .
Δύο ομάδες που στην πλειοψηφία τους οι παίκτες ήταν 22-24 χρονών με μόνο  ένας από κάθε ομάδα να είναι μεγαλύτερος έτρεξαν για σαράντα λεπτά πίεσαν από την αρχή μέχρι το τέλος πάλεψαν σε κάθε φάση. Με λίγα λόγια το πακέτο τα είχε όλα πλην καλών ποσοστών ευστοχίας.
Πείτε το νεανικός ενθουσιασμός σε κάθε προσπάθεια έλλειψη στρατηγικής από άπειρους παίκτες αλλά τουλάχιστον οι παίκτες τα έδωσαν όλα. Και τι άραγε έχει μεγαλύτερη σημασία από το να παίζουν σε αυτές τις κατηγορίες και ομάδες νέοι παίκτες ?
Θα ήταν καλύτερο να έπαιζαν μεγαλύτερης ηλικίας παίκτες (που θα χτίσουν καριέρα στα 40 φεύγα) οι νέα παιδιά που τα δίνουν όλα στο παρκέ ?
Τόσα χρόνια ο κορμός των ομάδων ήταν παίκτες 30 φεύγα με έλλειψη φυσικής κατάστασης και το αποτέλεσμα ήταν στα δύσκολα να χρησιμοποιούν κάθε αθέμιτο μέσο για να μένουν στο παρκέ .
Οι φυσικές τους αντοχές ήταν περιορισμένες η υπομονή τους ελάχιστη και στα δύσκολα γκρινιάζανε τα έβαζαν με παίκτες αντίπαλους και διαιτητές. Δηλαδή πέρα από το "γρήγορο" μπάσκετ που έπαιζαν ήταν και "παράδειγμα" για τους μικρούς θεατές από τις ακαδημίες.
Για το αν είναι εύστοχοι ή όχι οι νεαροί παίκτες πιστεύω ότι φταίνε προπονητές και η φιλοσοφία που επικρατεί στις ακαδημίες . Πως είναι δυνατόν ΄να υπάρχουν απαιτήσεις από αυτούς όταν συμμετέχοντας στα παιδικά εφηβικά πρωταθλήματα στις προπονήσεις δεν μαθαίνουν πως θα τελειώσουν σωστά την φάση πως να σουτάρουν . Αντί αυτών των βασικών στοιχείων μαθαίνουν πως να παίζουν ζώνη 4-1 συστήματα  BOX  σαρδέλα πράσινες κορδέλες και άλλα τέτοια που στόχο έχουν όχι να μάθουν τα παιδιά τα βασικά του μπάσκετ αλλά να κερδίζουν οι ομάδες τους. Να σταματήσει λοιπόν η γκρίνια για τα ποσοστά ευστοχίας και τα βασικά λάθη που κάνουν οι νεαροί παίκτες.
Δεν θα μάθουν σε αυτή την ηλικία πως γίνεται το σωστό μπάσιμο έπρεπε αυτό να γίνει εδώ και καιρό.
Πάντως η αλλαγή που επικρατεί σε πολλές ομάδες να βασίζονται στο δικό τους έμψυχο υλικό σε παίκτες νεαρής ηλικίας μόνο υγεία και ελπίδες αφήνει και δείχνει.
Στο παιχνίδι λοιπόν που έγινε την Τετάρτη είχαμε ένα καλό πακέτο από τις δύο ομάδες. Ισορροπία στο παιχνίδι με καμία ομάδα να μην μπορεί να ξεφύγει στο σκορ. Αστοχία λάθη που πιστεύω ότι ήταν απολύτως δικαιολογημένα από τον έντονο ρυθμό του παιχνιδιού. Ένα πολύ γρήγορο παιχνίδι με την μπάλα να αλλάζει γήπεδο πολύ γρήγορα.
Η ΦΙΛΙΑ έπασχε στην ρακέτα εκεί που ο ΑΡΙΩΝΑΣ με τους Μπουτσακτση και Αρβανιτίδη ήταν κυρίαρχοι. Ο μικρός πήρε πολύ χρόνο έδειξε πολύ καλά στοιχεία και όλα δείχνουν πως αυτό το παιδί θα κάνει μεγάλη καριέρα. Το έχει το άθλημα και καθημερινά βελτιώνεται.
Πιστεύω ότι θα πρέπει να παίζει σαράντα λεπτά να τρώει πολύ ξύλο να μαθαίνει από τα λάθη του.
Είναι κατά κάποιο τρόπο μια επένδυση που θα αποφέρει στον ίδιο και στην ομάδα του.
Μαχητικός για ένα ακόμη παιχνίδι ο Φώτης Νταβουλτζόπουλος όπως μαχητικότατος ήταν και ο Κώστας Φώτης. Με διακυμάνσεις στην απόδοσή τους ο Αμπεριάδης.
Από την ΦΙΛΙΑ το ευχάριστο ήταν η επιστροφή του Κατσαβριά μετά από απουσία μηνών λόγω σπασμένου χεριού. Λειτουργούσε ως δεύτερος προπονητής στο παρκέ.
Ο δικός μας Χ. Σαββουλίδης τα έδωσε όλα αλλά λίγο γνώριζαν ότι κανονικά θα έπρεπε να βρίσκεται στο κρεβάτι (πυρετός) παρά στο παρκέ. Το αγαπάει και φαίνεται.
Η νίκη κρίθηκε στις λεπτομέρειες και στο πιο καθαρό μυαλό που είχαν οι παίκτες του Αρίωνα και κυρίως στα πολύ κρίσιμα καλάθια του Αχιλλέα στο τέλος.
Ο ΑΡΙΩΝΑΣ λοιπόν πέρασε στην τετράδα του κυπέλλου και θα περιμένει να μάθει ποιόν από τους ΓΣΕ-ΑΟΣ θα έχει αντίπαλο.