Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014

Άνω – κάτω με το εργόσημο και το μπλοκ παροχής σε διαιτητές, κριτές (ποιος θα πληρώσει τα …σπασμένα;)

Άνω – κάτω με το εργόσημο και το μπλοκ παροχής σε διαιτητές, κριτές (ποιος θα πληρώσει τα …σπασμένα;)

Κάτι ήξεραν οι πρόγονοί μας που έλεγαν «Μάρτης – γδάρτης»! Αυτοί βέβαια, επικεντρωνόντουσαν στις καιρικές συνθήκες, αλλά εμείς αναφερόμαστε στο ελληνικό μπάσκετ που τείνει να εξαφανιστεί από τον αθλητικό χάρτη. Το μήνα Μάρτιο… Το μπλοκ παροχής υπηρεσιών σ’ όλους ανεξαιρέτως τους διαιτητές, το εργόσημο στους κριτές, κομισάριους, παρατηρητές και η δραστική μείωση στην επιχορήγηση είναι οι «καυτές πατάτες», που αναλύουμε σήμερα… Υπάρχει βέβαια και ένα καλό…
Τρεις …κηδείες και έναν μόλις γάμο έχουμε στο ελληνικό μπάσκετ τις πρώτες μέρες του Μάρτη – γδάρτη. Να ξεκινήσουμε από τα καλά; Τα εισιτήρια των αγώνων συμπεριλαμβάνονται στις αποδείξεις που «μετράνε» στην εφορία. Κάτι είναι κι αυτό…
Αναταραχή επικρατεί τις τελευταίες ημέρες στο ελληνικό μπάσκετ μετά τη «γνωστοποίηση διατάξεων του άρθρου 6 του ν. 4225/2014» από το υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής ασφάλισης και Πρόνοιας. Με το επίμαχο άρθρο επεκτείνεται η καταβολή της αμοιβής και η ασφάλιση μέσω εργοσήμου στους απασχολούμενους αποκλειστικά και μόνο κατά τη διάρκεια διεξαγωγή αθλητικών αγώνων. Αναφέρεται, εν ολίγοις, στις παρακάτω κατηγορίες εργαζομένων:
1. Το προσωπικό ασφάλειας και περιφρούρησης των αθλητικών αγώνων.
2. Το προσωπικό που παρέχει υπηρεσίες συντήρησης των αθλητικών εγκαταστάσεων, όπως φροντίδα/πότισμα χλοοτάπητα, συντήρηση γραμμών αγωνιστικού χώρου, λειτουργία φωτεινών πινάκων βαθμολογίας, κ.λπ..
3. Το προσωπικό διοικητικής και λειτουργικής υποστήριξης αθλητικών αγώνων, όπως: ταμίες εκδοτηρίων εισιτηρίων, προσωπικό υποδοχής και φιλοξενίας θεατών, ελεγκτές εισιτηρίων, θυρωροί, κ.λπ..
4. Το προσωπικό εξυπηρέτησης φιλάθλων, όπως ταξιθέτες, κ.λπ..
5. Το προσωπικό υποστήριξης της Γραμματείας Αγώνων (αφορά τους αθλητικούς αγώνες στους οποίους προβλέπεται Γραμματεία Αγώνων, π.χ. αγώνες καλαθοσφαίρισης, πετοσφαίρισης, κ.λπ.).
6. Οι παρατηρητές Αγώνων.
7. Οι κριτές αγώνων (αφορά τους αθλητικούς αγώνες στους οποίους προβλέπονται Κριτές Αγώνων, π.χ. αγώνες στίβου).
8. Οι μεταφραστές αλλοδαπών αθλητών και τεχνικού επιτελείου (προπονητές, γυμναστές, κ.λπ.).
9. Το προσωπικό που απασχολείται στην εκφώνηση και τη μουσική επιμέλεια των αθλητικών διοργανώσεων.
10. Οι τραυματιοφορείς.
11. Το προσωπικό που παρέχει υπηρεσίες στάθμευσης αυτοκινήτων: αφορά τα γήπεδα/στάδια που διαθέτουν χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων, η εκμετάλλευση του οποίου δεν έχει εκχωρηθεί/μισθωθεί σε άλλους φορείς ή ιδιώτες.
Ξεκαθαρίζει, δε, ότι οι εργαζόμενοι εντάσσονται στην ασφάλιση μέσω εργοσήμου μόνο εφόσον απασχολούνται από νομικά πρόσωπα επαγγελματικού και ερασιτεχνικού αθλητισμού αποκλειστικά κατά τη διάρκεια διεξαγωγής των αθλητικών αγώνων, δεν συνδέονται με άλλη σχέση εργασίας με τους εργοδότες – νομικά πρόσωπα επαγγελματικού και ερασιτεχνικού αθλητισμού και δεν υπάγονται στην ασφάλιση άλλου φορέα κύριας ασφάλισης για την αυτή απασχόληση.
Αλλά ας τα απλοποιήσουμε τα πράγματα για να γίνει σαφές τι θέλει να πετύχει το εν λόγω άρθρο. Η κυβέρνηση εξ αρχής, όπως γνωρίζουμε, ήθελε να επιτύχει τον περιορισμό του «μαύρου χρήματος», του χρήματος δηλαδή, που δίδεται δίχως αποδείξεις και το οποίο δεν φορολογείται. Αναζητούσε λοιπόν, απεγνωσμένα πηγές που παρήγαγε το «μαύρο χρήμα» και τις βρήκε στον αθλητισμό και δη, τον ερασιτεχνικό. Αναφερόμαστε σε εθνικές και τοπικές κατηγορίες, στις οποίες οι διαιτητές, κριτές, κομισάριοι λαμβάνουν μόνο τα έξοδά τους και τίποτα παραπάνω. Σύμφωνα με το άρθρο 5 του κανονισμού της ΕΟΚ, το οποίο είναι υπογεγραμμένο και επικυρωμένο από τη ΓΓΑ, οι διαιτητές και οι κριτές ασκούν λειτούργημα. Δεν εργάζονται, δεδομένου ότι τα πρωταθλήματα είναι ερασιτεχνικά, αλλά παράγουν εθελοντικό έργο. Λαμβάνουν, εν τούτοις, ποσό που ισούται με τα έξοδα μετακίνησής τους στα παιχνίδια και τα οποία ορίζονται από την ομοσπονδία. Οι κριτές, επί παραδείγματι, δύναται να ταξιδέψουν στο Σούνιο λαμβάνοντας ποσό της τάξεως των οκτώ – δέκα ευρώ, ενώ στους διαιτητές καταβάλλεται ελάχιστα υψηλότερο ποσό. Τώρα, θα μας ρωτήστε πως είναι δυνατό να …ταξιδέψει κάποιος στο Σούνιο με οκτώ ευρώ όταν η βενζίνη έχει φθάσει στο 1,7 ευρώ το λίτρο; Ούτε με …ωτοστόπ δεν γίνεται. Σε τέτοιες «εκδρομές» συγκεντρώνονται οι διαιτητές και οι κριτές και μεταβαίνουν μ’ ένα αυτοκίνητο, μοιράζοντας τα έξοδα ή ορίζονται όσοι είναι πιο κοντά σ’ αυτές τις απομακρυσμένες περιοχές. Και το πιο βασικό είναι ότι τα χρήματα μπαίνουν στις τσέπες τους ύστερα από έξι και οκτώ μήνες, που πρακτικά σημαίνει ότι χρηματοδοτούν τα πρωταθλήματα του μπάσκετ έως ότου η επιχορήγηση σταλεί από την ΓΓΑ στην ΕΟΚ.
Εξαιτίας λοιπόν, δραστικής μείωσης της επιχορήγησης της ΕΟΚ, που έχει φθάσει στα 1,3εκ. ευρώ, αποφασίστηκε οι παράγοντες των συλλόγων ν’ αναλάβουν και το κόστος διεξαγωγής του αγώνα. Από εδώ, λοιπόν, ξεκινούν τα δύσκολα για όλους. Όταν μιλάμε για το «εργόσημο» πρέπει να γνωρίζουμε ότι πρόκειται για ένα ένσημο, το οποίο επιβαρύνεται με 25% του ποσού που λαμβάνει ένας κριτής ή ένας παρατηρητής. Σιγά τα λάχανα, θα πείτε τώρα…. Αντί ο πρόεδρος να δώσει δέκα ευρώ, θα καταβάλει 12,5 ευρώ. Μόνο που τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Πάρτε χαρτί και στυλό και γράψτε πόσους αγώνες ετησίως δίνει ένας σύλλογος σε όλα τα επίπεδα, όπως στο αντρικό, γυναικείο, παιδικο-εφηβικό, νεάνιδες – κορασίδες, τμήματα υποδομής. Προσθέστε σε κάθε αγώνα τα οδοιπορικά που δίνονται σε διαιτητές ή διαιτητή και κριτές και πολλαπλασιάστε το άθροισμα με τα παιχνίδια. Αναντίρρητα, το ποσό είναι υψηλό για ερασιτέχνες παράγοντες.
Πάμε, τώρα, ανάποδα. Ο πρόεδρος μπορεί να υποστηρίξει ότι θα δώσει το ποσό που έχει ορίσει η ΕΟΚ, χωρίς το εργόσημο, μετακυλώντας το 25% στους κριτές, τους παρατηρητές και τους κομισάριους. Οι τελευταίοι λοιπόν, με τα δέκα ευρώ ανά αγώνα είναι υποχρεωμένοι να πληρώσουν τη βενζίνη και ποσοστό της συντήρησης του αυτοκινήτου τους, να καταβάλουν το 25% για το εργόσημο και να φορολογηθούν ετησίως για τα χρήματα που έλαβαν. Τι τους μένει στο τέλος; Μάλλον, τίποτα… Και έχουν και τη ψυχολογική φθορά από τις αναμετρήσεις. Άρα, ποιος ο λόγος ν’ ασχοληθούν;
Αλλά ας περάσουμε τώρα, και στους διαιτητές, οι οποίοι υποχρεούνται να διατηρούν μπλοκ παροχής υπηρεσιών που θα κόβουν σε κάθε παιχνίδι. Σκεφτείτε τώρα πόσους αγώνες σφυρίζουν οι διαιτητές σε τοπικές κατηγορίες αλλά και σ’ αυτές της Β’ και Γ’ εθνικής και πολλαπλασιάστε το άθροισμα επί 20 ευρώ μέσο όρο. Αφαιρέστε το φόρο που είναι 25%, άλλο τόσο που θα φορολογηθείτε ανάλογα την κλίμακά σας, αλλά και τα 500 ευρώ που πρέπει να δώσετε ως επιτηδευματίας. Πόσα χρήματα σας μένουν στο τέλος; Ταπί και ψύχραιμος… Εκτός κι αν το 25% το καταβάλει ο πρόεδρος της ομάδας, αλλά μάλλον δεν έχετε καμία τύχη. Το κόστος για κάθε σωματείο είναι υψηλό.
Συμπερασματικά, η πολιτεία άριστα προσπαθεί να μειώσει τη διακίνηση του «μαύρου χρήματος», άριστα αναζητεί τρόπους περιορισμούς, όμως, ο ερασιτεχνικός αθλητισμός δεν είναι το σωστό μέρος που μπορεί κάποιος να ψάξει. Στον επαγγελματικό αθλητισμό, μάλιστα, δεν τίθεται θέμα, καθώς οι διαιτητές διατηρούν μπλοκ παροχής υπηρεσιών ενώ λογικά οι σύλλογοι θ’ αποφασίσουν τις προσεχείς ημέρες σε έκτακτο διοικητικό συμβούλιο να καταβάλλουν το ποσό του εργόσημου στους κριτές. Το ερώτημα όμως, είναι τι θα γίνει με την παραγωγική διαδικασία, τον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Ίσως και λόγω της οικονομικής κρίσης, τα σωματεία ανά την Ελλάδα πρέπει να σκεφθούν το ενδεχόμενο συγχωνεύσεως και οικονομικής ενδυναμώσεως τους. Ίσως, είναι προτιμότερο να συμμετέχουν στα πρωταθλήματα λιγότερες ομάδες αλλά πιο εύρωστες οικονομικά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου