Με την ηλίθια διάταξη δεν έχει πρόβλημα μόνο το τμήμα παμπαίδων της ΑΣΠΙΔΑΣ αλλά σχεδόν σε κάθε πόλη της περιφέρειας και μια ομάδα είναι εκτός πρωταθλήματος .Από τις ΣΕΡΡΕΣ μέχρι τιςμικρές και μεγάλες πόλεις του ΕΒΡΟΥ . Το συμπέρασμα είναι ίδιο όλοι είναι έξαλλοι με την απόφαση και για τον λόγο αυτό δεν κατέβασαν τις ομάδες. Κάποιοι πιο θαραλέοι κατέβασαν μεν γνωρίζοντας πως μπορεί να τους πετάξουν έξω. Στο μυαλό τους υπάρχει η σκέψη να δώσουν αγωνιστικές ευκαιρίες στα παιδιά των ομάδων τους . Υγιής σκέψη αλλά που θα βρούνε το δίκιο τους.
Μιλώντας με προπονητή μιας ομάδας που μετέχει στο παιδικό πρωτάθλημα αυτόματα συμφωνήσαμε για το χαμηλό ανταγωνιστικό επίπεδο της όποιας διοργάνωσης. Ξέρουμε όλοι που οδηγεί αυτό και κατά πόσο έχει θετικά αποτελέσματα.
Σαν κοινή σκέψη ήρθε να αλλάξει ο τρόπος διξαγωγής του πρωταθλήματος και αντί για ομίλους και δύο φάσεις να υπάρχει ένας όμιλος πιο πολλά παιχνίδια και με μεγαλύτερη ταυχόχρονα διάρκεια .
Στην πορεία της κουβέντας ήρθε και η προσγείωση στην πραγματικότητα όταν έθεσα το φλέγον ζήτημα του πρωταθλήματος παμπαίδων. Τι κουβέντα και τι προτάσεις να κάνεις όταν οι ΤΑΓΟΙ δεν έχουν επαφή και καθημερινή ζύμωση με τα του χώρου.
Πως να πας μπροστά όταν τραβάνε χειρόφρενο άλλοι . Τι κουράγιο για να συνεχίσεις .
Τις τελευταίες ημέρες με αφορμή το παραπάνω είχα την ευκαιρία για κουβέντα με πολλούς προπονητές παράγοντες ακαδημιών.Εκείνο που με προβλημάτισε είναι ο διάχυτος φόβος για τις συνέπειες που τυχόν θα έχουν εάν αντιδράσουν σε οτιδήποτε.
Μα παλικάρια μόνοι δεν γίνεται τίποτα μια συλλογική αντίδραση θα ταρακουνήσει καρέκλες και τότε μπορεί να αλλάξουν πολλά. Μια γενικευμένη αντίδραση δεν θα περάσει έτσι. Για να μαζευόμαστε σιγά σιγά.
Σαν γονείς τελειώνουμε με την συλλογή υπογραφών και βλέπουμε για παραπέρα.
Την αγωνιστική μου αγάπη σε όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου