Μετά από τρεις συνεχείς ανόδους ήρθε το πρώτο στοπ στην τρελή πορεία της ΑΣΠΙΔΑΣ.
Από την άλλη μεριά ο ΓΑΣ μετά από χρόνια στην Γ΄ ΕΘΝΙΚΗ μέσω των μπαράζ πήρε και αυτός το εισιτήριο ανόδου και για πρώτη φορά αν δεν κάνω λάθος είχαμε δύο ομάδες από ΘΡΑΚΗ στην Β΄.
Λένε ότι είναι εύκολο να ανέβεις και δύσκολο να κρατηθείς.
Λέω ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να ανέβεις και ζόρικο να κρατηθεί.
Ήταν πιο δύσκολη η άνοδος και με ένα κλικ παραπάνω τύχη και πίστη θα ερχόταν η παραμονή για την ΑΣΠΙΔΑ. Η παραμονή για τον ΓΑΣ ήταν τιτάνια προσπάθεια.
Ας ξεκινήσω από τον ΓΑΣ.
Όπως τα είχε περιγράψει ο Νεοκλής Λεμονίδης έτσι ακριβώς ήρθαν.
Με το ίδιο υλικό (παίκτες) που ναι μεν έχουν εμπειρία και ποιότητα αλλά η σχετική ηλικία είναι ο αρνητικός παράγοντας.
"Παίζουμε καλά όσο αντέχουν τα πόδια μας " .
Και αυτό φάνηκε στα παιχνίδι όπου ο αντίπαλος είχε πνευμόνια και έτρεχε ή ήττα ερχόταν.
Απουσία χρημάτων και στήριξης με τον Ν.Κ με ελάχιστη συμπαράσταση να τρέχει για όλα
Ουσιαστικά ήταν ένα κύκνειο άσμα για αρκετούς παίκτες του ΓΑΣ που πρόσφεραν πολλά στον χώρο και στην ομάδα .
Το ιδανικό θα ήταν να έμενε η ομάδα και σιγά σιγά να μπούνε παίκτες νέοι όπως ο μικρός ΜΑΝΑΚΑΣ που πήρε γεύση από την κατηγορία.
Αυτό δεν έγινε και από τη νέα χρονιά θα παίζει στην Γ΄ ΕΘΝΙΚΗ.
Εκεί νομίζω είναι η πιο καλή κατηγορία συγκριτικά για τις ομάδες μας.
Με λίγη προσπάθεια μαζί με την εμπειρία μπορούνε να παραμένουν στην κατηγορία δίνοντας παράλληλα ευκαιρίες συμμετοχής.
Τα πράγματα περιπλέκονται λίγο στην πόλη γιατί φέτος υπάρχει αντίπαλο καλά οργανωμένο δέος που ακούει στον όνομα ΑΕΚ.
Το τι θα γίνει συνεργασίες και ότι άλλο προκύψει είναι καλά κρυμμένο μυστικό.
ΑΣΠΙΔΑ.
Εδώ προφανώς είχαμε το σύνδρομο της ζάλης από τις συνεχείς επιτυχίες.
Η άποψη μου είναι πως δεν έγινε διαχείριση της συνεχούς επιτυχίας δεν έριξαν βλέμματα πίσω και παρασύρθηκαν από την πορεία των γεγονότων.
Το ιδανικό και εδώ θα ήταν να έμενε η ομάδα γιατί είχε την ευκαιρία εάν δεν έκανε παιδαριώδεις ήττες εντός με πιο σημαντική αυτή με την ΧΑΝΘ και κάποιες άλλες ακόμη και αν δεν τις στερούσαν την δυνατότητα να παλέψει κάποια παιχνίδια οι διαιτητές.
Δεν είχε καθόλου βοήθεια και για ποια βοήθεια μιλάμε δεν είχε την στοιχειώδη ευκαιρία να γευτεί διαιτησίες 40-60 κλπ.
Σαν μικρή επαρχιακή ομάδα διαπίστωσε πως η έλλειψη παρασκηνίου στοιχίζει.
Λοιπόν σαν ομάδα έχεις βάλει κάποιους στόχους κάποιες αρχές πάνω στις οποίες θα βαδίζεις.
Είναι προγραμματισμός όπως θες πέστο αλλά στα τόσα χρόνια η σκέψη πάνω στην οποία στηρίχθηκε ήταν να δίνει την ευκαιρία σε νέα παιδιά να παίζουν .
"Αν είναι να έρθει ας έρθει αν όχι καλώς και πάλι" αυτό ήταν το ΜΟΤΟ των προπονητών .
Δηλαδή έχουμε ένα κορμό παικτών και ειδικά είχε την τύχη σαν ομάδα να έρθουν μαζεμένοι 4 καλοί φοιτητές και μαζί με τους παλιούς πήρε ανόδους από Β΄ τοπικό σε Α΄ και στην συνέχεια στην Γ΄ ΕΘΝΙΚΗ.Η άνοδος στην Β΄ είναι ξεκάθαρο ότι ήταν έργο των τριών παλιών .
"Στο μέλλον το μυαλό είναι να δίνονται ευκαιρίες στα νέα παιδιά παιδικό εφηβικό αν αξίζουν την ευκαιρία να παλέψουν για μια θέση στην δωδεκάδα να δουλέψουν με κορμό αυτούς και κάποια στιγμή η ομάδα να αποτελείται κυρίως από παιδιά της ακαδημίας."
Στις κουβέντες τόσων χρόνων αυτή ηταν η λογική της ομάδας η σκέψη η επιθυμία των ανθρώπων της.
Έτσι έγινε μεγάλη προσπάθεια και γύρισαν στην ομάδα τόσο ο ΓΡΟΥΔΟΣ όσο και ο ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ.
Παιδιά της ακαδημίας .
Άλλη μια σπουδαία συγκυρία ήταν να έρθουν στην ομάδα της πόλης τους παίκτες με τεράστια αξία για τα δεδομένα μας σαν τον Γ.Στεφανίδη τον Α.Κουτσογιάννη και τον Ν.Δενδρινό.
Αυτοί οι τρεις στην κατηγορία της Γ΄ΕΘΝΙΚΗΣ ήταν ο πυρήνας και γύρω από αυτούς οι υπόλοιποι έδιναν τον καλύτερό τους εαυτό.
Λειτούργησε καλά σε μεγάλο βαθμό και ήρθε η άνοδος.
Ήταν και καλή χρονιά ανταγωνιστική σαν πρωτάθλημα και οι πιο νέοι κέρδισαν πολλά.
Θα μπορούσαν να μείνουν στην Γ΄ΕΘΝΙΚΗ και να συνεχίσουν όμορφα και ωραία αλλά ήρθαν έτσι τα πράγματα και ποτέ δεν πρέπει να μπαίνεις εμπόδιο στην ροή των πραγμάτων στην δυναμική εξέλιξη που υπάρχει.
Οι παίκτες πήραν δίκαια το εισιτήριο ανόδου πίσω από το ΑΝΑΤΟΛΙΑ δείχνοντας ότι η Γ΄ ΕΘΝΙΚΗ είναι ένα κλικ μικρή για να τους χωρέσει .
Στην πορεία φάνηκε ότι η Β΄ΕΘΝΙΚΗ ήθελε ένα μικρό κλικ για να παραμείνουν.
Το πάλεψαν σε πολλά παιχνίδι και φάνηκαν άτυχοι άπειροι απροετοίμαστοι ίσως και αυτό γιατί υπερέβαλαν για την αξία κάποιων ομάδων. Έδειξαν μεγαλύτερο φόβο απ όσο έπρεπε για κάποιος αντιπάλους. Στο πρώτο παιχνίδι υπάρχει το ελαφρυντικό του πρωτάρη και χάθηκε ένα δικό τους παιχνίδι. Στην συνέχεια έδειξαν ακόμη μεγαλύτερο σεβασμό και δέος σε ομάδες όπως ο ΦΟΙΝΙΚΑΣ δίνοντάς τους ανέλπιστες εκτός έδρας νίκες.
Ειδικά η ήττα από την ΧΑΝΘ εντός ήταν αρχαία τραγωδία. Τους κέρδισε ένας παίκτης.
Ήταν όλοι σε τόσο κακή μέρα , Έβγαλαν μόνοι τους τα ματάκια τους.
Αν σε εκείνα τα παιχνίδια δεν υπήρχε αυτός ο ιδιότυπος φόβος -σεβασμός στη αξία του αντιπάλου θα ήταν διαφορετική η συνέχεια.
Στην πορεία υπήρξε μια απογοήτευση από τα συνεχή άτυχα αποτελέσματα και κάπου εκεί ήρθε και η αλλαγή προπονητή.
Πήρε το βάρος της ευθύνης ο Δ.Παναγιωτόπουλος και άφησε τη θέση του στον Κ.Ιωαννίδη.
Καινούργια προσπάθεια ίσως έκριναν ότι θα πρέπει παίκτες και προπονητής να αποδείξουν ότι τουλάχιστον θα πάνε μαχόμενοι και άρχισαν τα πρώτα χαμόγελα. Ήρθαν νίκες και σιγά σιγά εκεί που η ομάδα ήταν δεύτερη από το τέλος βρέθηκε να ξεφεύγει από το τέλος βάζοντας κάτω ΧΑΝΘ ΑΙΑΝΤΑ απειλώντας ΦΟΙΝΙΚΑ και ΤΙΤΑΝΕΣ .
Οι εκτός έδρας νίκες με ΑΙΑΝΤΑ και ΦΟΙΝΙΚΑ έδωσαν άλλη ώθηση. Και είναι λογικό να υπάρξει στην συνέχεια ακόμη μεγαλύτερο πείσμα και προσπάθεια γιατί ο στόχος της παραμονής έμοιαζε πιο βατός.
Η απαισιοδοξία που επικρατούσε αντικαταστάθηκε με ένα καλό κλίμα αισιόδοξο και πίστης ότι έχει τις δυνατότητες η ομάδα να τα καταφέρει. Είναι αλήθεια πως δεν πετούσαν στα σύννεφα. Το μπάσκετ είναι άθλημα που θέλει καλή ψυχολογία . Το έμψυχο υλικό που υπήρχε μπορούσε να τα καταφέρει .
Δεν έγινε αυτό ήρθαν κάποιες ήττες δηλητήριο και φτάσαμε εδώ.
Το πιο δύσκολο σημείο είναι να κρίνεις την πορεία κάθε παίκτη άντε σαν σύνολο βγάζεις ένα πόρισμα κρίνεις την ομάδα ανεπαρκή ή άξια της όλης προσπάθειας και τελείωσες.
Όταν θα πρέπει να κρίνεις τον παίκτη με την καλύτερη προσφορά αλλάζει το ζήτημα.
Γιατί απλά και μόνο στην σκέψη πως θα κριθούν ανάλογα με τον βαθμό συμμετοχής χρόνος δηλαδή θα αδικηθούν παίκτες.
Θα ήταν άδικο να μην γίνει αναφορά σε μερικούς παίκτες παίκτες που έδωσαν πολλά στον χώρο με πολλά χρόνια και παιχνίδια στην πλάτη τους.
Πρώτα για τον αξεπέραστο Γιάννη Στεφανίδη. Μπορεί να τον πήραν τα χρόνια και τα κιλά να είναι το μεγάλο βάσανο αλλά ο Γιάννης δεν ξέχασε το μπάσκετ. Μπορεί να μην είναι ο σούπερ γρήγορος στα πόδια αλλά το δικό του πλεονέκτημα είναι η γρήγορη αντίληψη που έχει για κάθε παιχνίδι κάθε χρονική στιγμή. Είναι αναγνωρισμένης αξίας αλλά αυτό που είδαμε φέτος τον δικαιώνει ακόμη περισσότερο και τον καθιερώνει ως ηγέτη της ομάδας και είναι το μεγάλο πάθος του και η υπερπροσπάθεια που έκανε σε πολλά παιχνίδια. Ήρθαν στιγμές που έτρεξε περισσότερο από τους νέους. Ήταν και θα συνεχίσει να είναι το βαρόμετρο της ομάδας. Όταν ο Γιάννης δεν τραβούσε μια από τα ίδια και η ομάδα.
Ο Γιάννης είναι αυτό το μοντέλο ανάπτυξης που θέλει τον παλιό και έμπειροι παίκτη δίπλα στους νέους παίκτες για να έχει ρόλο καθοδηγητή μέσα και έξω από το παρκέ.
Ακολουθεί ο Τόλης Κουτσογιάννης.
Και εδώ το πα΄θος και η εμπειρία είναι από τα ατού. Μόνο που κάποια στιγμές το πάθος για νίκη τον παρ εκτρέπει αρκετά και χάνει τόσο το δίκιο του αλλά εν τέλει αδικεί την αγωνιστική του παρουσία την ίδια του την απόδοση αλλά και την ομάδα του.
Παρορμητικός παίκτης μεγάλη κλάση για την κατηγορία απίστευτη διάθεση για παιχνίδι. Αν ήταν λίγο πιο νέος και είχε την παλιά του ταχύτητα θα ήταν δίκαια από τους πρώτους σε όλη την κατηγορία.
Δενδρινός Ντίνος. Την λόξα που έχει με το μπάσκετ την ξέρουμε. Το πείσμα του και η αγωνιστική του διάθεση είναι από τα ατού του.
Μεγάλος μαχητής που έκανε σπουδαία παιχνίδια όταν άρχισε σιγά σιγά να μπαίνει στο κλίμα.
Είναι τόσο μεγάλος πεισματάρης που τίποτα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο.
Άσσος αλλά και εκτελεστής εκεί που η ομάδα είχε πρόβλημα σκοραρίσματος με μεγάλα τρίποντα.
Αμυντικά είναι πολύ καλός και στις μέρες του μπορεί να πνίξει τον αντίπαλο.
Είναι ένα δικό μας παιδί άσχετα εάν είναι φοιτητής στην πόλη.
Παπανικολάου Χρήστος.
Αναγνωρισμένης αξίας παίκτης ήρθε στην ομάδα για να βοηθήσει στην υπόθεση παραμονή. Είχε δύο φάσεις στην διάρκεια του πρωταθλήματος. Στην πρώτη είχε τον πρώτο ρόλο σε σκοράρισμα πρωτοβουλίες προσπάθειες για καλάθι. Η μπάλα ήταν περισσότερο χρόνο στα χέρια του από άλλους παίκτες. Είχε καλή απόδοση άσχετα εάν η ομάδα τελικά δεν έπαιρνε την νίκη.
Στην πορεία όπως κάθε παίκτης είχε μια μεγάλη πτώση απόδοσης . Εκεί που το σκοράρισμα του Χ.Π ήταν ο βασικός άξονας κίνησης της ομάδας τα ποσοστά έπεσαν σε τραγικό σημείο.
Ανέλαβαν μεν άλλοι παίκτες αλλά εάν και ο Χ.Π είχε το μισό ποσοστό σκοραρίσματος που συνήθως έχει είναι δεδομένο ότι κάποια παιχνίδια θα είχαν διαφορετικά κατάληξη.
Ακολουθούν τρεις παίκτες που τους έχουν μάθει μαζί εδώ και τρία χρόνια. Η καλή φουρνιά των φοιτητών που έδωσαν άλλο αέρα στην ομάδα και την πήγαν από το Α΄ τοπικό στην Γ΄ Εθνική.
Με αυτούς του παίκτες ΚΑΡΑΜΠΕΚΗΣ -ΠΕΤΣ-ΚΟΥΜΠΑΝΗΣ κατά κύριο λόγο η ομάδα της ΑΣΠΙΔΑΣ είχε γίνει ταχύτατη ακούραστη.
Η ατομική φυσική κατάστασή τους και να σημειώσω πως τέταρτος ήταν ο Άρης Σιώρας είχε καταπλήξει όλους τους αντιπάλους.
Η άνοδος στην Γ΄ Εθνικη και ο ερχομός των Στεφανίδη Κουτσογιάννη Δενδρινού ασφαλώς και έριξε τον χρόνο συμμετοχής τους στα παιχνίδια. Μπορεί να έχασαν σε χρόνο φαντάζομαι ότι κέρδισαν σε εμπειρίες καλές οι κακές γιατί σε κάθε ομάδα αυτά συνυπάρχουν.
Δύσκολη η Γ΄ Εθνική και μέχρι να βρούνε τα πατήματά τους την αυτοπεποιθη΄ση τους έκαναν καιρό.
Ακόμη πιο δύσκολη η Β΄ και η έλευση του Χ.Π σαφώς και δυσκόλεψε τα πράγματα γι αυτούς.
Πιο πολύ χρόνο συμμετοχής οι παλιοί και περισσότερο ρολίστες οι μικροί. Αλλά έτσι η ομάδα έχασε σε φρεσκάδα και κυρίως σε ταχύτητα. Η εμπειρία των παλιών ήταν πολλές λίγη για να κερδηθούν παιχνίδια απέναντι σε ομάδες που είχαν καλή φυσική κατάσταση μικρότερο Μ.Ο ηλικίας.
Το σύνηθες ήταν οι αντίπαλοι να μας τρέχουν και μετά η ομάδα να προσπαθεί με το πείσμα των παικτών της και την εμπειρία τους να γυρίσουν παιχνίδια.
Το επιχείρησε πολλές φορές κάποιες πέτυχε. Στα περισσότερα παιχνίδια δεν ήρθε το θεμιτό αποτέλεσμα γιατί η διαφορά που είχε δημιουργηθεί ήταν πολύ μεγάλη και έπρεπε να γίνει υπέρβαση.
Και εδώ είναι το μεγάλο μυστικό.
Πολλά παιχνίδια χάθηκαν γιατί δεν είχαμε αντίδοτο στο ατελείωτο τρέξιμο των αντιπάλων.
Με μεγαλύτερο παράδειγμα το παιχνίδι με τα ΠΕΥΚΑ που ενώ στο ημίχρονο κέρδιζαν με 12 πόντους δεν άντεξαν στην μεγάλη πίεση και στο τρέξιμο των αντιπάλων.
Ένα κλικ πιο γρήγορη να ήταν η ομάδα σίγουρα το αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό.
Δεν ξέρω εάν οι νεαροί παίκτες της ομάδας ήταν ή δεν ήταν σε ανάλογη φόρμα και δεν μπορούσαν να προσφέρουν αλλά μοιάζει λίγο περίεργο αυτό γιατί τα παιδιά αυτά σαν αξία είναι δοκιμασμένα στην ομάδα και ο καθένας ξέρει τι είναι και τι μπορούν να κάνουν.
Αυτό που νομίζω ότι έκανε τη διαφορά ήταν πως δεν υπολογίσθηκε πως είναι νεαροί έχουν την δικιά τους ψυχοσύνθεση και ήθελαν όπως κάθε νέος και μάλιστα φοιτητής μακρυά από το σπίτι του άλλη αντιμετώπιση.
Αν η λύση ήταν ο μεγαλύτερος χρόνος συμμετοχής των νέων είναι θέμα που φαντάζομαι το είχαν σαν ερώτηση οι προπονητές.
Οι δικές τους πράξεις και τακτικές κρίνονται αυτοί θα πα΄ρουν τα εύσημα και την αποδοκιμασία για την όλη πορεία.
Ακολουθεί ένας παίκτης με καθημερινή βελτίωση αλλά φαίνεται ότι οι επαγγελματικές του υποχρεώσεις μεγαλώνουν και ο χρόνος που μπορεί να αφιερώσει στην καθημερινή του βελτίωση περιορίζεται.
Ο Θεοδωρος Σταμπουλής και μικρός είναι και πολύ δυνατός στη ρακέτα είναι και ξέρει από μπάσκετ και όσο περνούν τα χρόνια το μόνο σίγουρο ότι η θέση του βασικού ψηλού θα του ανήκει.
Έχει και την σωματική δομή αλλά και το ανάλογο μπασκετικό μυαλό να τα βγάλει πέρα .
Κέρδισε πολλά στην Β΄εθνική και σίγουρα θα είναι από τους παίκτες κλειδιά στην ΓΈθνική για την ομάδα του.
Γιωργος Παλλάκης.
Η καθαρά ιδιοτελής προσωπική άποψη που έχω είναι πως ο Γιώργος είναι αδικημένος παίκτης.
Έχει όλα τα προσόντα αλλά δεν παίρνει τον ανάλογο χρόνο για να μπορέσει να βελτιωθεί. Και αυτό είναι δύσκολο να γίνει γιατί πολλά παιχνίδια ήταν στην κόψη του ξυραφιού και προφανώς δεν υπήρχαν περιθώρια πειραματισμών.
Εγώ θα έλεγα ότι εάν οι πειραματισμοί γίνονταν και είχε ευκαιρίες θα κέρδιζαν όλοι.
Πώς να βελτιωθεί ένας παίκτης όταν μπαίνει για λίγο και πρέπει να είναι αλάνθαστος με την δαμόκλειο σπάθη πάνω από το κεφάλι του για το παραμικρό λάθος.
Γρούδος Δούκας. Ιδιαίτερη περίπτωση. Παίκτης αεικίνητος ακούραστος ένα μηχανάκι μέσα στο γήπεδο. Πάλεψε με την ψυχή του έδωσε ηρωικές μάχες έφαγε σε πολλά παιχνίδια πολύ ξύλο δεν λογάριασε τραυματισμούς με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να τον προδώσουν τα πόδια και να μείνει εκτός για αρκετό διάστημα . Επανήλθε πιο γρήγορα απ όσο έπρεπε κάτι που δεν ήταν σωστό τελικά γιατί υποτροπίασε με αποτέλεσμα από ένα σημείο και μετά να χάσει όλα τα τελευταία παιχνίδια της ομάδας.
Έτερος παίκτης της ακαδημίας ο Αντώνης Παπαδάκης.
Μαχητής σκληρός με μεγάλη θέληση είχε τις δικές του ευκαιρίες τις οποίες τις έπιασε από τα μαλλιά και δίκαια έπαιρνε στην συνέχεια μεγάλο χρόνο συμμετοχής. Έκανε πολλά καλά παιχνίδια και διακρίθηκε από την επισματική του άμυνα σε παίκτες μεγάλη αξίας.
Βασίλης Τσώγκας.
Ο πιο νέος από τους φοιτητές . ΜΙκρός στην όψη ατελείωτο πα΄θος και τσαμπουκάς στο παιχνίδι.
Ο Β.Τ παίζει με πάθος και δεν λογαριάζει ποιος είναι ο αντίπαλός του και τον σκοτώνει. Πολλές φορές κυριολεκτικά με αποτέλεσμα να φορτώνεται γρήγορα φάουλ.Στο μέλλον είναι σίγουρο πως ο χρόνος συμμετοχής θα είναι πολύ μεγάλος.
Χρήστος Κουτσογιάννης. Η προσπάθεια που έκανε να είναι μέλος αυτής της ομάδας τελικά είχε αίσιο τέλος. Πήρε χρόνο ελάχιστο .όμως και έτσι δεν μπορεί να κριθεί η συνεισφορά του.
Αυτή είναι μια εικόνα της όλης προσπάθειας που έκανε η ομάδα στην Β΄ΕΘΝΙΚΗ.
Η συνέχεια είναι μια σειρά από ερωτήσεις και σκέψεις σχετικά με τους σκοπούς κάθε ομάδας της περιοχής μας σύμφωνα πάντα με τα δεδομένα που υπάρχουν.
Τι κάνεις όμως στην Β΄ΕΘΝΙΚΗ.
Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα.
Η κατηγορία κάθε χρόνο και γίνεται πολύ ανταγωνιστική.
Υπάρχουν ομάδες που έχουν μπάτζετ πολλές χιλιάδες ευρώ παίκτες που έχουν παίξει σε Α1 Α2 χρόνια και η εμπειρία τους είναι τεράστια.
Σαν ομάδα και η κάθε ομάδα τι θέλει στην κατηγορία. Αν ζητάει άνοδο θα πρέπει να έχει χορηγό ΒΑΡΒΆΤΟ όπως καλή ώρα ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ .
Στην άλλη περίπτωση επειδή είσαι στην ΘΕΣ/ΝΙΚΗ μπορείς να μαζέψεις τους καλούς νέους που έχουν όρεξη διάκρισης και πηγαίνεις για άνοδο.
Παράδειγμα τα ΠΕΥΚΑ που τελικά πήραν στα μπαράζ την άνοδο στην Α2.
Αν δεν θέλεις να πρωταγωνισθήσεις και θέλεις να είσαι στη μέση το παράδειγμα του ΠΙΕΡΙΚΟΥ είναι η απόδειξη .
Πληρώνεις δύο καλούς παίκτες που τραβάνε όλη το κουπί στο σκοράρισμα και οι υπόλοιποι τρέχουν. Μπορεί να είναι αποτελεσματικό αλλά δεν νομίζω να βοηθάει κάπου.
Και αν βοηθάει το μέτρο βοήθειας είναι μικρό.
Αν πάλι θέλεις να παλέψεις για να μείνεις στην κατηγορία και πάλι θα πρέπει σύμφωνα με τη εικόνα του ανταγωνισμού να πάρεις και άλλους έμπειρους παίκτες.
Εντάξει πήρες άλλον ένα άλλους δύο για να παλέψεις για την παραμονή.
Δίνεις την ευκαιρία σε αυτούς να αποδείξουν ότι μπορούν να προσφέρουν ακόμη.....
Και μετά.....Αυτός είναι ο σκοπός σαν ομάδα να δώσεις άλλη μία ευκαιρία επιβεβαίωσης ικανοτήτων σε παίκτες αναγνωρισμένους????
Δεν νομίζω ότι αυτό ήταν το αρχικό πλάνο.
Γιατί αν ήταν αναιρεί όλη τη φιλοσοφία της ομάδας.
Γιατί απλά δεν υπήρχε περισσότερος χρόνος συμμετοχής στους νέους και σε αυτούς που έρχονται από πίσω.
Τι να το κάνω να παίζουν πάρα πολύ οι παλιοί να μένει η ομάδα στην κατηγορία και να μην δίνονται ευκαιρίες στους νέους.
Το παράδειγμα του ΑΣ ΞΑΝΘΗ με παικταράδες αλλά καθόλου κόσμο δίνει πολλές λαβές για κουβέντα και το κατά πως θα πρέπει να λειτουργούν οι ομάδες.
Στην περιοχή μας αν δεν υπάρχει συμμετοχή από τον κόσμο με κάθε μορφή από φίλαθλος έως συμπαραστάτης σε κάθε είδους βοήθεια δεν νομίζω ότι μπορεί να σταθεί ομάδα.
Στα παιδικά πρωταθλήματα υπάρχει πολύς κόσμος χρόνια τώρα.
Και δεν είναι μόνο οι γονείς των παιδιών αλλά συνεχίζουν να έρχονται και φίλοι και γονείς παιδιών που κάποτε έπαιζαν αυτά στις παιδικές ομάδες.
Έτσι για να υπάρχει συμμετοχή θα πρέπει να υπάρχει ενδιαφέρον.
Και αυτό θα υπάρχει μόνο εάν δίνονται ευκαιρίες στα παιδιά.
Ήταν λάθος και είναι φανερό πως έστω και αργά το κατάλαβαν καθώς δόθηκε η ευκαιρία συμμετοχής σε κάποια παιδιά από την παιδική ομάδα.
Αλλά και πάλι έγινε μισή δουλειά γιατί προφανώς ξέχασα τους γεννημένους το 1998.
Είναι πιο φανερό από κάθε άποψη ότι πρέπει οι ομάδες μας να έχουν την προσοχή τους στραμμένη στην παραγωγή.
Μέχρι τώρα λέγαμε ότι οι όποιοι παίκτες μόλις φτάσουν στην τρίτη Λυκείου παρατάνε το μπάσκετ γιατί διαβάζουν.
Και στην συνέχεια το πιο πιθανό να φύγουν σε άλλη πόλη.
Συμβαίνει σε κάθε επαρχιακή πόλη αλλά και πάλι μέχρι να φτάσει εκείνη η στιγμή δεν πρέπει η κάθε ομάδα να έχει στο μυαλό της πως αυτός ο παίκτης θα γυρίσει πίσω κάποια στιγμή δεν πρέπει να τον έχει μπολιάσει έτσι ώστε όταν γυρίσει να είναι καυλομένος για την ομάδα απ όπου ξεκίνησε.
Το κίνητρο είναι το ενδιαφέρον που θα τους δείξεις.
Όταν δεν ασχοληθείς μαζί τους δεν μπορεί να περιμένεις στο μέλλον ανταπόκριση.
Τα παραπάνω λίγο πολύ έχουν ισχύ στον σύνολο των ομάδων μας (ΕΚΑΣΑΜΑΘ).
Θα εξαιρέσω για φέτος το πείραμα των ΙΚΑΡΩΝ που νομίζω ότι σε βάθος χρόνου θα δώσει αποτελέσματα.
Η λογική που πιστεύω ότι επικράτησε είναι να βγάλουμε παίκτες και αυτό γίνεται δίνοντας ευκαιρίες σε παιδιά άσχετα με το αποτέλεσμα.
Στους ΙΚΑΡΟΥΣ λειτούργησε ακόμη καλύτερα γιατί και παίρνουν ευκαιρίες οι παίκτες και η ομάδα έμεινε στην κατηγορία και έτσι αυτόματα δεν υπάρχει γκρίνια .
Γκρίνια που θα υπήρχε εάν η ομάδα έπεφτε.
Η τύχη βοήθησε και καλά έκανε.
Δεν βοήθησε στους ΤΙΤΑΝΕΣ και υπάρχει απογοήτευση . Αλλά αν δούμε καλύτερα τι παράχθηκε από την πορεία των ΤΙΤΑΝΩΝ αυτά τα πέντε τελευταία χρόνια στην Γ΄Εθνική θα πρέπει όλοι να είμαστε επιεικείς . Υπάρχουν άλλου είδους αποτελέσματα πολύ καλύτερα που κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να είναι πρώτη σκέψη όλων.
Θα θυμηθώ μια φράση ερώτηση του Μ ΞΑΝΘΙΔΗ.
" Παίζουμε μιλάμε αλλά ποτέ δεν σκεφτόμαστε τι καταφέραμε τόσα χρόνια.
Αλήθεια πόσους παίκτες κλάσης βγάλαμε τα τελευταία χρόνια όλες οι ομάδες της περιοχής????
Μήπως θα πρέπει να αλλάξουμε ??"
Αυτή τη λογική υποστηρίζω χρόνια και αυτή πρέπει πιστεύω ότι πρέπει να είναι η πρώτη σκέψη -σκοπός κάθε ομάδας στην περιφέρειά μας.
Τα οικονομικά δεδομένα τα πληθυσμιακά τα εκπαιδευτικά είναι από τους αρνητικούς παράγοντες και μόνο εάν στραφούν οι ομάδες σε μοντέλα άλλα, να παράγουν παίκτες θα υπάρχει προοπτική.
Δεν ξέρω εάν το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ίσως πως είμαι κατά της συμμετοχής παικτών μεγάλης ηλικίας. Αν βγαίνει κάτι τέτοιο ή εσείς το εισπράττεται έτσι διορθώνω και λέω ότι είναι ακριβώς το αντίθετο.
Και οι μεγάλης ηλικίας να παίζουν να λειτουργούν ως καθ οδηγητές των μικρών αλλά παράλληλα η σκέψη και ο στόχος πρέπει να είναι η όσο το δυνατόν στελέχωση των ομάδων με νεώτερους παίκτες. Η χημεία παλιού και νέου βοηθάει τους δεύτερους και τις ομάδες συνολικά.
Σε καμιά περίπτωση δεν είμαι υπέρ τον κάθε απαγορεύσεων .
Θέλεις κύριε να έχεις ομάδα με πολλούς μεγάλους ηλικιακά καλώς αλλά κοίτα θα πρέπει να πληρώσεις ένα παράβολο τόσων ευρώ σε αντίθεση με την άλλη ομάδα που θα πληρώσει τα μισά γιατί δινεί ευκαιρίες στους νέους.
Μια απλή σκέψη στη λογική πληρώνουν που πληρώνουν οι ομάδες ας δωθεί ένα κίνητρο σε αυτές που δουλεύουν τις υποδομές τους. Δουλεύουν και όχι τις έχουν σαν ταμείο πληρωμών για τα έξοδα των μεγάλων ομάδων.
Και όταν λέω ευκαιρίες δεν λέω αυτό το χάλι που παρατηρείται με την είσοδο για μερικά δεύτερα των υποχρεωτικά στην 12 νέων για να γίνει και η τυπική υποχρέωση συμμετοχής τους.
Αν πιστεύουν ότι έτσι ε΄βγαλαν την υποχρέωση άστα να πάνε.
Είναι ξεκάθαρο τότε ότι το μυαλό είναι στο αποτέλεσμα με κάθε τρόπο. Και αυτή η προσήλωση στο αποτέλεσμα σε κάθε κατηγορία δεν έχει φέρει αποτελέσματα είναι αποδεδειγμένο.
Αν επικρατήσει η παραπάνω άποψή μου για βάρος σε νέα παιδιά είναι φυσικό η αντερώτηση να κάνει λόγο για σταδιακή εξασθένηση των ομάδων μας υπέρ των ομάδων της Θεσ/νίκης.
Και τί έγινε στο κάτω κάτω αν βγαίνουν πρώτες οι από εκεί ομάδες. Μήπως κερδίζει κάτι η παραγωγή παικτών στην ΘΕΣ/ΝΙΚΗ.
Τρανή απόδειξη για μια ακόμη χρονιά η πτώση του επιπέδου στην πόλη αυτή. Πόσο παρακάτω μπορεί να πέσει το αγωνιστικό επίπεδο των εφηβικών ομάδων της πόλης.
Αν ο ΑΡΙΩΝΑΣ είχε δύο τρεις παίκτες ακόμη ,πολύ δύσκολα ο ΠΑΟΚ και ο καθε ΠΑΟΚ θα τερμάτιζε τρίτος.
Αυτό δεν είναι άλλη μια απόδειξη της λάθος κατεύθυνσης που ακολουθούν οι ομάδες μας?
Στον αντίποδα ο ΠΑΟ ο ΙΚΑΡΟΣ δίνει ευκαιρίες στους δικού του μικρούς. Ο Ολυμπιακός έπαιξε με τους μικρούς Παπαπέτρου Αγραβάνη στο final 4 . Και εμείς δεν μπορούμε να δώσουμε ευκαιρίες στους δικούς μας μικρούς??????
Τι διάολο είμαστε ???
Δέκα χρόνια πολύ κοντά στις ομάδες δέκα χρόναι προσφοράς έστω και μικρής δίνει το δικαίωμα να εκφράσω τις απόψεις μου ( όχι πως δεν είναι γνωστές εδώ και χρόνια) αλλά κυρίως να σημειώσω πως κατά την άποψη μου πρέπει να δουλέψουν από δω και πέρα οι ομάδες για να υπάρχει μέλλον.
Απόψεις που καταθέτω είναι χωρίς μικροπρέπεια για κανένα .
Ελεύθερα να ακουσθούν-γραφτούν οι διαφορετικές απόψεις και αντιρρήσεις όλων.
Υπάρχει η υποχρέωση ανάρτησης των φωτογραφιών από το τελευταίο παιχνίδι της ΑΣΠΙΔΑΣ με το ΑΝΑΤΟΛΙΑ.
Από την άλλη μεριά ο ΓΑΣ μετά από χρόνια στην Γ΄ ΕΘΝΙΚΗ μέσω των μπαράζ πήρε και αυτός το εισιτήριο ανόδου και για πρώτη φορά αν δεν κάνω λάθος είχαμε δύο ομάδες από ΘΡΑΚΗ στην Β΄.
Λένε ότι είναι εύκολο να ανέβεις και δύσκολο να κρατηθείς.
Λέω ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να ανέβεις και ζόρικο να κρατηθεί.
Ήταν πιο δύσκολη η άνοδος και με ένα κλικ παραπάνω τύχη και πίστη θα ερχόταν η παραμονή για την ΑΣΠΙΔΑ. Η παραμονή για τον ΓΑΣ ήταν τιτάνια προσπάθεια.
Ας ξεκινήσω από τον ΓΑΣ.
Όπως τα είχε περιγράψει ο Νεοκλής Λεμονίδης έτσι ακριβώς ήρθαν.
Με το ίδιο υλικό (παίκτες) που ναι μεν έχουν εμπειρία και ποιότητα αλλά η σχετική ηλικία είναι ο αρνητικός παράγοντας.
"Παίζουμε καλά όσο αντέχουν τα πόδια μας " .
Και αυτό φάνηκε στα παιχνίδι όπου ο αντίπαλος είχε πνευμόνια και έτρεχε ή ήττα ερχόταν.
Απουσία χρημάτων και στήριξης με τον Ν.Κ με ελάχιστη συμπαράσταση να τρέχει για όλα
Ουσιαστικά ήταν ένα κύκνειο άσμα για αρκετούς παίκτες του ΓΑΣ που πρόσφεραν πολλά στον χώρο και στην ομάδα .
Το ιδανικό θα ήταν να έμενε η ομάδα και σιγά σιγά να μπούνε παίκτες νέοι όπως ο μικρός ΜΑΝΑΚΑΣ που πήρε γεύση από την κατηγορία.
Αυτό δεν έγινε και από τη νέα χρονιά θα παίζει στην Γ΄ ΕΘΝΙΚΗ.
Εκεί νομίζω είναι η πιο καλή κατηγορία συγκριτικά για τις ομάδες μας.
Με λίγη προσπάθεια μαζί με την εμπειρία μπορούνε να παραμένουν στην κατηγορία δίνοντας παράλληλα ευκαιρίες συμμετοχής.
Τα πράγματα περιπλέκονται λίγο στην πόλη γιατί φέτος υπάρχει αντίπαλο καλά οργανωμένο δέος που ακούει στον όνομα ΑΕΚ.
Το τι θα γίνει συνεργασίες και ότι άλλο προκύψει είναι καλά κρυμμένο μυστικό.
ΑΣΠΙΔΑ.
Εδώ προφανώς είχαμε το σύνδρομο της ζάλης από τις συνεχείς επιτυχίες.
Η άποψη μου είναι πως δεν έγινε διαχείριση της συνεχούς επιτυχίας δεν έριξαν βλέμματα πίσω και παρασύρθηκαν από την πορεία των γεγονότων.
Το ιδανικό και εδώ θα ήταν να έμενε η ομάδα γιατί είχε την ευκαιρία εάν δεν έκανε παιδαριώδεις ήττες εντός με πιο σημαντική αυτή με την ΧΑΝΘ και κάποιες άλλες ακόμη και αν δεν τις στερούσαν την δυνατότητα να παλέψει κάποια παιχνίδια οι διαιτητές.
Δεν είχε καθόλου βοήθεια και για ποια βοήθεια μιλάμε δεν είχε την στοιχειώδη ευκαιρία να γευτεί διαιτησίες 40-60 κλπ.
Σαν μικρή επαρχιακή ομάδα διαπίστωσε πως η έλλειψη παρασκηνίου στοιχίζει.
Λοιπόν σαν ομάδα έχεις βάλει κάποιους στόχους κάποιες αρχές πάνω στις οποίες θα βαδίζεις.
Είναι προγραμματισμός όπως θες πέστο αλλά στα τόσα χρόνια η σκέψη πάνω στην οποία στηρίχθηκε ήταν να δίνει την ευκαιρία σε νέα παιδιά να παίζουν .
"Αν είναι να έρθει ας έρθει αν όχι καλώς και πάλι" αυτό ήταν το ΜΟΤΟ των προπονητών .
Δηλαδή έχουμε ένα κορμό παικτών και ειδικά είχε την τύχη σαν ομάδα να έρθουν μαζεμένοι 4 καλοί φοιτητές και μαζί με τους παλιούς πήρε ανόδους από Β΄ τοπικό σε Α΄ και στην συνέχεια στην Γ΄ ΕΘΝΙΚΗ.Η άνοδος στην Β΄ είναι ξεκάθαρο ότι ήταν έργο των τριών παλιών .
"Στο μέλλον το μυαλό είναι να δίνονται ευκαιρίες στα νέα παιδιά παιδικό εφηβικό αν αξίζουν την ευκαιρία να παλέψουν για μια θέση στην δωδεκάδα να δουλέψουν με κορμό αυτούς και κάποια στιγμή η ομάδα να αποτελείται κυρίως από παιδιά της ακαδημίας."
Στις κουβέντες τόσων χρόνων αυτή ηταν η λογική της ομάδας η σκέψη η επιθυμία των ανθρώπων της.
Έτσι έγινε μεγάλη προσπάθεια και γύρισαν στην ομάδα τόσο ο ΓΡΟΥΔΟΣ όσο και ο ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ.
Παιδιά της ακαδημίας .
Άλλη μια σπουδαία συγκυρία ήταν να έρθουν στην ομάδα της πόλης τους παίκτες με τεράστια αξία για τα δεδομένα μας σαν τον Γ.Στεφανίδη τον Α.Κουτσογιάννη και τον Ν.Δενδρινό.
Αυτοί οι τρεις στην κατηγορία της Γ΄ΕΘΝΙΚΗΣ ήταν ο πυρήνας και γύρω από αυτούς οι υπόλοιποι έδιναν τον καλύτερό τους εαυτό.
Λειτούργησε καλά σε μεγάλο βαθμό και ήρθε η άνοδος.
Ήταν και καλή χρονιά ανταγωνιστική σαν πρωτάθλημα και οι πιο νέοι κέρδισαν πολλά.
Θα μπορούσαν να μείνουν στην Γ΄ΕΘΝΙΚΗ και να συνεχίσουν όμορφα και ωραία αλλά ήρθαν έτσι τα πράγματα και ποτέ δεν πρέπει να μπαίνεις εμπόδιο στην ροή των πραγμάτων στην δυναμική εξέλιξη που υπάρχει.
Οι παίκτες πήραν δίκαια το εισιτήριο ανόδου πίσω από το ΑΝΑΤΟΛΙΑ δείχνοντας ότι η Γ΄ ΕΘΝΙΚΗ είναι ένα κλικ μικρή για να τους χωρέσει .
Στην πορεία φάνηκε ότι η Β΄ΕΘΝΙΚΗ ήθελε ένα μικρό κλικ για να παραμείνουν.
Το πάλεψαν σε πολλά παιχνίδι και φάνηκαν άτυχοι άπειροι απροετοίμαστοι ίσως και αυτό γιατί υπερέβαλαν για την αξία κάποιων ομάδων. Έδειξαν μεγαλύτερο φόβο απ όσο έπρεπε για κάποιος αντιπάλους. Στο πρώτο παιχνίδι υπάρχει το ελαφρυντικό του πρωτάρη και χάθηκε ένα δικό τους παιχνίδι. Στην συνέχεια έδειξαν ακόμη μεγαλύτερο σεβασμό και δέος σε ομάδες όπως ο ΦΟΙΝΙΚΑΣ δίνοντάς τους ανέλπιστες εκτός έδρας νίκες.
Ειδικά η ήττα από την ΧΑΝΘ εντός ήταν αρχαία τραγωδία. Τους κέρδισε ένας παίκτης.
Ήταν όλοι σε τόσο κακή μέρα , Έβγαλαν μόνοι τους τα ματάκια τους.
Αν σε εκείνα τα παιχνίδια δεν υπήρχε αυτός ο ιδιότυπος φόβος -σεβασμός στη αξία του αντιπάλου θα ήταν διαφορετική η συνέχεια.
Στην πορεία υπήρξε μια απογοήτευση από τα συνεχή άτυχα αποτελέσματα και κάπου εκεί ήρθε και η αλλαγή προπονητή.
Πήρε το βάρος της ευθύνης ο Δ.Παναγιωτόπουλος και άφησε τη θέση του στον Κ.Ιωαννίδη.
Καινούργια προσπάθεια ίσως έκριναν ότι θα πρέπει παίκτες και προπονητής να αποδείξουν ότι τουλάχιστον θα πάνε μαχόμενοι και άρχισαν τα πρώτα χαμόγελα. Ήρθαν νίκες και σιγά σιγά εκεί που η ομάδα ήταν δεύτερη από το τέλος βρέθηκε να ξεφεύγει από το τέλος βάζοντας κάτω ΧΑΝΘ ΑΙΑΝΤΑ απειλώντας ΦΟΙΝΙΚΑ και ΤΙΤΑΝΕΣ .
Οι εκτός έδρας νίκες με ΑΙΑΝΤΑ και ΦΟΙΝΙΚΑ έδωσαν άλλη ώθηση. Και είναι λογικό να υπάρξει στην συνέχεια ακόμη μεγαλύτερο πείσμα και προσπάθεια γιατί ο στόχος της παραμονής έμοιαζε πιο βατός.
Η απαισιοδοξία που επικρατούσε αντικαταστάθηκε με ένα καλό κλίμα αισιόδοξο και πίστης ότι έχει τις δυνατότητες η ομάδα να τα καταφέρει. Είναι αλήθεια πως δεν πετούσαν στα σύννεφα. Το μπάσκετ είναι άθλημα που θέλει καλή ψυχολογία . Το έμψυχο υλικό που υπήρχε μπορούσε να τα καταφέρει .
Δεν έγινε αυτό ήρθαν κάποιες ήττες δηλητήριο και φτάσαμε εδώ.
Το πιο δύσκολο σημείο είναι να κρίνεις την πορεία κάθε παίκτη άντε σαν σύνολο βγάζεις ένα πόρισμα κρίνεις την ομάδα ανεπαρκή ή άξια της όλης προσπάθειας και τελείωσες.
Όταν θα πρέπει να κρίνεις τον παίκτη με την καλύτερη προσφορά αλλάζει το ζήτημα.
Γιατί απλά και μόνο στην σκέψη πως θα κριθούν ανάλογα με τον βαθμό συμμετοχής χρόνος δηλαδή θα αδικηθούν παίκτες.
Θα ήταν άδικο να μην γίνει αναφορά σε μερικούς παίκτες παίκτες που έδωσαν πολλά στον χώρο με πολλά χρόνια και παιχνίδια στην πλάτη τους.
Πρώτα για τον αξεπέραστο Γιάννη Στεφανίδη. Μπορεί να τον πήραν τα χρόνια και τα κιλά να είναι το μεγάλο βάσανο αλλά ο Γιάννης δεν ξέχασε το μπάσκετ. Μπορεί να μην είναι ο σούπερ γρήγορος στα πόδια αλλά το δικό του πλεονέκτημα είναι η γρήγορη αντίληψη που έχει για κάθε παιχνίδι κάθε χρονική στιγμή. Είναι αναγνωρισμένης αξίας αλλά αυτό που είδαμε φέτος τον δικαιώνει ακόμη περισσότερο και τον καθιερώνει ως ηγέτη της ομάδας και είναι το μεγάλο πάθος του και η υπερπροσπάθεια που έκανε σε πολλά παιχνίδια. Ήρθαν στιγμές που έτρεξε περισσότερο από τους νέους. Ήταν και θα συνεχίσει να είναι το βαρόμετρο της ομάδας. Όταν ο Γιάννης δεν τραβούσε μια από τα ίδια και η ομάδα.
Ο Γιάννης είναι αυτό το μοντέλο ανάπτυξης που θέλει τον παλιό και έμπειροι παίκτη δίπλα στους νέους παίκτες για να έχει ρόλο καθοδηγητή μέσα και έξω από το παρκέ.
Ακολουθεί ο Τόλης Κουτσογιάννης.
Και εδώ το πα΄θος και η εμπειρία είναι από τα ατού. Μόνο που κάποια στιγμές το πάθος για νίκη τον παρ εκτρέπει αρκετά και χάνει τόσο το δίκιο του αλλά εν τέλει αδικεί την αγωνιστική του παρουσία την ίδια του την απόδοση αλλά και την ομάδα του.
Παρορμητικός παίκτης μεγάλη κλάση για την κατηγορία απίστευτη διάθεση για παιχνίδι. Αν ήταν λίγο πιο νέος και είχε την παλιά του ταχύτητα θα ήταν δίκαια από τους πρώτους σε όλη την κατηγορία.
Δενδρινός Ντίνος. Την λόξα που έχει με το μπάσκετ την ξέρουμε. Το πείσμα του και η αγωνιστική του διάθεση είναι από τα ατού του.
Μεγάλος μαχητής που έκανε σπουδαία παιχνίδια όταν άρχισε σιγά σιγά να μπαίνει στο κλίμα.
Είναι τόσο μεγάλος πεισματάρης που τίποτα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο.
Άσσος αλλά και εκτελεστής εκεί που η ομάδα είχε πρόβλημα σκοραρίσματος με μεγάλα τρίποντα.
Αμυντικά είναι πολύ καλός και στις μέρες του μπορεί να πνίξει τον αντίπαλο.
Είναι ένα δικό μας παιδί άσχετα εάν είναι φοιτητής στην πόλη.
Παπανικολάου Χρήστος.
Αναγνωρισμένης αξίας παίκτης ήρθε στην ομάδα για να βοηθήσει στην υπόθεση παραμονή. Είχε δύο φάσεις στην διάρκεια του πρωταθλήματος. Στην πρώτη είχε τον πρώτο ρόλο σε σκοράρισμα πρωτοβουλίες προσπάθειες για καλάθι. Η μπάλα ήταν περισσότερο χρόνο στα χέρια του από άλλους παίκτες. Είχε καλή απόδοση άσχετα εάν η ομάδα τελικά δεν έπαιρνε την νίκη.
Στην πορεία όπως κάθε παίκτης είχε μια μεγάλη πτώση απόδοσης . Εκεί που το σκοράρισμα του Χ.Π ήταν ο βασικός άξονας κίνησης της ομάδας τα ποσοστά έπεσαν σε τραγικό σημείο.
Ανέλαβαν μεν άλλοι παίκτες αλλά εάν και ο Χ.Π είχε το μισό ποσοστό σκοραρίσματος που συνήθως έχει είναι δεδομένο ότι κάποια παιχνίδια θα είχαν διαφορετικά κατάληξη.
Ακολουθούν τρεις παίκτες που τους έχουν μάθει μαζί εδώ και τρία χρόνια. Η καλή φουρνιά των φοιτητών που έδωσαν άλλο αέρα στην ομάδα και την πήγαν από το Α΄ τοπικό στην Γ΄ Εθνική.
Με αυτούς του παίκτες ΚΑΡΑΜΠΕΚΗΣ -ΠΕΤΣ-ΚΟΥΜΠΑΝΗΣ κατά κύριο λόγο η ομάδα της ΑΣΠΙΔΑΣ είχε γίνει ταχύτατη ακούραστη.
Η ατομική φυσική κατάστασή τους και να σημειώσω πως τέταρτος ήταν ο Άρης Σιώρας είχε καταπλήξει όλους τους αντιπάλους.
Η άνοδος στην Γ΄ Εθνικη και ο ερχομός των Στεφανίδη Κουτσογιάννη Δενδρινού ασφαλώς και έριξε τον χρόνο συμμετοχής τους στα παιχνίδια. Μπορεί να έχασαν σε χρόνο φαντάζομαι ότι κέρδισαν σε εμπειρίες καλές οι κακές γιατί σε κάθε ομάδα αυτά συνυπάρχουν.
Δύσκολη η Γ΄ Εθνική και μέχρι να βρούνε τα πατήματά τους την αυτοπεποιθη΄ση τους έκαναν καιρό.
Ακόμη πιο δύσκολη η Β΄ και η έλευση του Χ.Π σαφώς και δυσκόλεψε τα πράγματα γι αυτούς.
Πιο πολύ χρόνο συμμετοχής οι παλιοί και περισσότερο ρολίστες οι μικροί. Αλλά έτσι η ομάδα έχασε σε φρεσκάδα και κυρίως σε ταχύτητα. Η εμπειρία των παλιών ήταν πολλές λίγη για να κερδηθούν παιχνίδια απέναντι σε ομάδες που είχαν καλή φυσική κατάσταση μικρότερο Μ.Ο ηλικίας.
Το σύνηθες ήταν οι αντίπαλοι να μας τρέχουν και μετά η ομάδα να προσπαθεί με το πείσμα των παικτών της και την εμπειρία τους να γυρίσουν παιχνίδια.
Το επιχείρησε πολλές φορές κάποιες πέτυχε. Στα περισσότερα παιχνίδια δεν ήρθε το θεμιτό αποτέλεσμα γιατί η διαφορά που είχε δημιουργηθεί ήταν πολύ μεγάλη και έπρεπε να γίνει υπέρβαση.
Και εδώ είναι το μεγάλο μυστικό.
Πολλά παιχνίδια χάθηκαν γιατί δεν είχαμε αντίδοτο στο ατελείωτο τρέξιμο των αντιπάλων.
Με μεγαλύτερο παράδειγμα το παιχνίδι με τα ΠΕΥΚΑ που ενώ στο ημίχρονο κέρδιζαν με 12 πόντους δεν άντεξαν στην μεγάλη πίεση και στο τρέξιμο των αντιπάλων.
Ένα κλικ πιο γρήγορη να ήταν η ομάδα σίγουρα το αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό.
Δεν ξέρω εάν οι νεαροί παίκτες της ομάδας ήταν ή δεν ήταν σε ανάλογη φόρμα και δεν μπορούσαν να προσφέρουν αλλά μοιάζει λίγο περίεργο αυτό γιατί τα παιδιά αυτά σαν αξία είναι δοκιμασμένα στην ομάδα και ο καθένας ξέρει τι είναι και τι μπορούν να κάνουν.
Αυτό που νομίζω ότι έκανε τη διαφορά ήταν πως δεν υπολογίσθηκε πως είναι νεαροί έχουν την δικιά τους ψυχοσύνθεση και ήθελαν όπως κάθε νέος και μάλιστα φοιτητής μακρυά από το σπίτι του άλλη αντιμετώπιση.
Αν η λύση ήταν ο μεγαλύτερος χρόνος συμμετοχής των νέων είναι θέμα που φαντάζομαι το είχαν σαν ερώτηση οι προπονητές.
Οι δικές τους πράξεις και τακτικές κρίνονται αυτοί θα πα΄ρουν τα εύσημα και την αποδοκιμασία για την όλη πορεία.
Ακολουθεί ένας παίκτης με καθημερινή βελτίωση αλλά φαίνεται ότι οι επαγγελματικές του υποχρεώσεις μεγαλώνουν και ο χρόνος που μπορεί να αφιερώσει στην καθημερινή του βελτίωση περιορίζεται.
Ο Θεοδωρος Σταμπουλής και μικρός είναι και πολύ δυνατός στη ρακέτα είναι και ξέρει από μπάσκετ και όσο περνούν τα χρόνια το μόνο σίγουρο ότι η θέση του βασικού ψηλού θα του ανήκει.
Έχει και την σωματική δομή αλλά και το ανάλογο μπασκετικό μυαλό να τα βγάλει πέρα .
Κέρδισε πολλά στην Β΄εθνική και σίγουρα θα είναι από τους παίκτες κλειδιά στην ΓΈθνική για την ομάδα του.
Γιωργος Παλλάκης.
Η καθαρά ιδιοτελής προσωπική άποψη που έχω είναι πως ο Γιώργος είναι αδικημένος παίκτης.
Έχει όλα τα προσόντα αλλά δεν παίρνει τον ανάλογο χρόνο για να μπορέσει να βελτιωθεί. Και αυτό είναι δύσκολο να γίνει γιατί πολλά παιχνίδια ήταν στην κόψη του ξυραφιού και προφανώς δεν υπήρχαν περιθώρια πειραματισμών.
Εγώ θα έλεγα ότι εάν οι πειραματισμοί γίνονταν και είχε ευκαιρίες θα κέρδιζαν όλοι.
Πώς να βελτιωθεί ένας παίκτης όταν μπαίνει για λίγο και πρέπει να είναι αλάνθαστος με την δαμόκλειο σπάθη πάνω από το κεφάλι του για το παραμικρό λάθος.
Γρούδος Δούκας. Ιδιαίτερη περίπτωση. Παίκτης αεικίνητος ακούραστος ένα μηχανάκι μέσα στο γήπεδο. Πάλεψε με την ψυχή του έδωσε ηρωικές μάχες έφαγε σε πολλά παιχνίδια πολύ ξύλο δεν λογάριασε τραυματισμούς με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να τον προδώσουν τα πόδια και να μείνει εκτός για αρκετό διάστημα . Επανήλθε πιο γρήγορα απ όσο έπρεπε κάτι που δεν ήταν σωστό τελικά γιατί υποτροπίασε με αποτέλεσμα από ένα σημείο και μετά να χάσει όλα τα τελευταία παιχνίδια της ομάδας.
Έτερος παίκτης της ακαδημίας ο Αντώνης Παπαδάκης.
Μαχητής σκληρός με μεγάλη θέληση είχε τις δικές του ευκαιρίες τις οποίες τις έπιασε από τα μαλλιά και δίκαια έπαιρνε στην συνέχεια μεγάλο χρόνο συμμετοχής. Έκανε πολλά καλά παιχνίδια και διακρίθηκε από την επισματική του άμυνα σε παίκτες μεγάλη αξίας.
Βασίλης Τσώγκας.
Ο πιο νέος από τους φοιτητές . ΜΙκρός στην όψη ατελείωτο πα΄θος και τσαμπουκάς στο παιχνίδι.
Ο Β.Τ παίζει με πάθος και δεν λογαριάζει ποιος είναι ο αντίπαλός του και τον σκοτώνει. Πολλές φορές κυριολεκτικά με αποτέλεσμα να φορτώνεται γρήγορα φάουλ.Στο μέλλον είναι σίγουρο πως ο χρόνος συμμετοχής θα είναι πολύ μεγάλος.
Χρήστος Κουτσογιάννης. Η προσπάθεια που έκανε να είναι μέλος αυτής της ομάδας τελικά είχε αίσιο τέλος. Πήρε χρόνο ελάχιστο .όμως και έτσι δεν μπορεί να κριθεί η συνεισφορά του.
Αυτή είναι μια εικόνα της όλης προσπάθειας που έκανε η ομάδα στην Β΄ΕΘΝΙΚΗ.
Η συνέχεια είναι μια σειρά από ερωτήσεις και σκέψεις σχετικά με τους σκοπούς κάθε ομάδας της περιοχής μας σύμφωνα πάντα με τα δεδομένα που υπάρχουν.
Τι κάνεις όμως στην Β΄ΕΘΝΙΚΗ.
Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα.
Η κατηγορία κάθε χρόνο και γίνεται πολύ ανταγωνιστική.
Υπάρχουν ομάδες που έχουν μπάτζετ πολλές χιλιάδες ευρώ παίκτες που έχουν παίξει σε Α1 Α2 χρόνια και η εμπειρία τους είναι τεράστια.
Σαν ομάδα και η κάθε ομάδα τι θέλει στην κατηγορία. Αν ζητάει άνοδο θα πρέπει να έχει χορηγό ΒΑΡΒΆΤΟ όπως καλή ώρα ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ .
Στην άλλη περίπτωση επειδή είσαι στην ΘΕΣ/ΝΙΚΗ μπορείς να μαζέψεις τους καλούς νέους που έχουν όρεξη διάκρισης και πηγαίνεις για άνοδο.
Παράδειγμα τα ΠΕΥΚΑ που τελικά πήραν στα μπαράζ την άνοδο στην Α2.
Αν δεν θέλεις να πρωταγωνισθήσεις και θέλεις να είσαι στη μέση το παράδειγμα του ΠΙΕΡΙΚΟΥ είναι η απόδειξη .
Πληρώνεις δύο καλούς παίκτες που τραβάνε όλη το κουπί στο σκοράρισμα και οι υπόλοιποι τρέχουν. Μπορεί να είναι αποτελεσματικό αλλά δεν νομίζω να βοηθάει κάπου.
Και αν βοηθάει το μέτρο βοήθειας είναι μικρό.
Αν πάλι θέλεις να παλέψεις για να μείνεις στην κατηγορία και πάλι θα πρέπει σύμφωνα με τη εικόνα του ανταγωνισμού να πάρεις και άλλους έμπειρους παίκτες.
Εντάξει πήρες άλλον ένα άλλους δύο για να παλέψεις για την παραμονή.
Δίνεις την ευκαιρία σε αυτούς να αποδείξουν ότι μπορούν να προσφέρουν ακόμη.....
Και μετά.....Αυτός είναι ο σκοπός σαν ομάδα να δώσεις άλλη μία ευκαιρία επιβεβαίωσης ικανοτήτων σε παίκτες αναγνωρισμένους????
Δεν νομίζω ότι αυτό ήταν το αρχικό πλάνο.
Γιατί αν ήταν αναιρεί όλη τη φιλοσοφία της ομάδας.
Γιατί απλά δεν υπήρχε περισσότερος χρόνος συμμετοχής στους νέους και σε αυτούς που έρχονται από πίσω.
Τι να το κάνω να παίζουν πάρα πολύ οι παλιοί να μένει η ομάδα στην κατηγορία και να μην δίνονται ευκαιρίες στους νέους.
Το παράδειγμα του ΑΣ ΞΑΝΘΗ με παικταράδες αλλά καθόλου κόσμο δίνει πολλές λαβές για κουβέντα και το κατά πως θα πρέπει να λειτουργούν οι ομάδες.
Στην περιοχή μας αν δεν υπάρχει συμμετοχή από τον κόσμο με κάθε μορφή από φίλαθλος έως συμπαραστάτης σε κάθε είδους βοήθεια δεν νομίζω ότι μπορεί να σταθεί ομάδα.
Στα παιδικά πρωταθλήματα υπάρχει πολύς κόσμος χρόνια τώρα.
Και δεν είναι μόνο οι γονείς των παιδιών αλλά συνεχίζουν να έρχονται και φίλοι και γονείς παιδιών που κάποτε έπαιζαν αυτά στις παιδικές ομάδες.
Έτσι για να υπάρχει συμμετοχή θα πρέπει να υπάρχει ενδιαφέρον.
Και αυτό θα υπάρχει μόνο εάν δίνονται ευκαιρίες στα παιδιά.
Ήταν λάθος και είναι φανερό πως έστω και αργά το κατάλαβαν καθώς δόθηκε η ευκαιρία συμμετοχής σε κάποια παιδιά από την παιδική ομάδα.
Αλλά και πάλι έγινε μισή δουλειά γιατί προφανώς ξέχασα τους γεννημένους το 1998.
Είναι πιο φανερό από κάθε άποψη ότι πρέπει οι ομάδες μας να έχουν την προσοχή τους στραμμένη στην παραγωγή.
Μέχρι τώρα λέγαμε ότι οι όποιοι παίκτες μόλις φτάσουν στην τρίτη Λυκείου παρατάνε το μπάσκετ γιατί διαβάζουν.
Και στην συνέχεια το πιο πιθανό να φύγουν σε άλλη πόλη.
Συμβαίνει σε κάθε επαρχιακή πόλη αλλά και πάλι μέχρι να φτάσει εκείνη η στιγμή δεν πρέπει η κάθε ομάδα να έχει στο μυαλό της πως αυτός ο παίκτης θα γυρίσει πίσω κάποια στιγμή δεν πρέπει να τον έχει μπολιάσει έτσι ώστε όταν γυρίσει να είναι καυλομένος για την ομάδα απ όπου ξεκίνησε.
Το κίνητρο είναι το ενδιαφέρον που θα τους δείξεις.
Όταν δεν ασχοληθείς μαζί τους δεν μπορεί να περιμένεις στο μέλλον ανταπόκριση.
Τα παραπάνω λίγο πολύ έχουν ισχύ στον σύνολο των ομάδων μας (ΕΚΑΣΑΜΑΘ).
Θα εξαιρέσω για φέτος το πείραμα των ΙΚΑΡΩΝ που νομίζω ότι σε βάθος χρόνου θα δώσει αποτελέσματα.
Η λογική που πιστεύω ότι επικράτησε είναι να βγάλουμε παίκτες και αυτό γίνεται δίνοντας ευκαιρίες σε παιδιά άσχετα με το αποτέλεσμα.
Στους ΙΚΑΡΟΥΣ λειτούργησε ακόμη καλύτερα γιατί και παίρνουν ευκαιρίες οι παίκτες και η ομάδα έμεινε στην κατηγορία και έτσι αυτόματα δεν υπάρχει γκρίνια .
Γκρίνια που θα υπήρχε εάν η ομάδα έπεφτε.
Η τύχη βοήθησε και καλά έκανε.
Δεν βοήθησε στους ΤΙΤΑΝΕΣ και υπάρχει απογοήτευση . Αλλά αν δούμε καλύτερα τι παράχθηκε από την πορεία των ΤΙΤΑΝΩΝ αυτά τα πέντε τελευταία χρόνια στην Γ΄Εθνική θα πρέπει όλοι να είμαστε επιεικείς . Υπάρχουν άλλου είδους αποτελέσματα πολύ καλύτερα που κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να είναι πρώτη σκέψη όλων.
Θα θυμηθώ μια φράση ερώτηση του Μ ΞΑΝΘΙΔΗ.
" Παίζουμε μιλάμε αλλά ποτέ δεν σκεφτόμαστε τι καταφέραμε τόσα χρόνια.
Αλήθεια πόσους παίκτες κλάσης βγάλαμε τα τελευταία χρόνια όλες οι ομάδες της περιοχής????
Μήπως θα πρέπει να αλλάξουμε ??"
Αυτή τη λογική υποστηρίζω χρόνια και αυτή πρέπει πιστεύω ότι πρέπει να είναι η πρώτη σκέψη -σκοπός κάθε ομάδας στην περιφέρειά μας.
Τα οικονομικά δεδομένα τα πληθυσμιακά τα εκπαιδευτικά είναι από τους αρνητικούς παράγοντες και μόνο εάν στραφούν οι ομάδες σε μοντέλα άλλα, να παράγουν παίκτες θα υπάρχει προοπτική.
Δεν ξέρω εάν το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ίσως πως είμαι κατά της συμμετοχής παικτών μεγάλης ηλικίας. Αν βγαίνει κάτι τέτοιο ή εσείς το εισπράττεται έτσι διορθώνω και λέω ότι είναι ακριβώς το αντίθετο.
Και οι μεγάλης ηλικίας να παίζουν να λειτουργούν ως καθ οδηγητές των μικρών αλλά παράλληλα η σκέψη και ο στόχος πρέπει να είναι η όσο το δυνατόν στελέχωση των ομάδων με νεώτερους παίκτες. Η χημεία παλιού και νέου βοηθάει τους δεύτερους και τις ομάδες συνολικά.
Σε καμιά περίπτωση δεν είμαι υπέρ τον κάθε απαγορεύσεων .
Θέλεις κύριε να έχεις ομάδα με πολλούς μεγάλους ηλικιακά καλώς αλλά κοίτα θα πρέπει να πληρώσεις ένα παράβολο τόσων ευρώ σε αντίθεση με την άλλη ομάδα που θα πληρώσει τα μισά γιατί δινεί ευκαιρίες στους νέους.
Μια απλή σκέψη στη λογική πληρώνουν που πληρώνουν οι ομάδες ας δωθεί ένα κίνητρο σε αυτές που δουλεύουν τις υποδομές τους. Δουλεύουν και όχι τις έχουν σαν ταμείο πληρωμών για τα έξοδα των μεγάλων ομάδων.
Και όταν λέω ευκαιρίες δεν λέω αυτό το χάλι που παρατηρείται με την είσοδο για μερικά δεύτερα των υποχρεωτικά στην 12 νέων για να γίνει και η τυπική υποχρέωση συμμετοχής τους.
Αν πιστεύουν ότι έτσι ε΄βγαλαν την υποχρέωση άστα να πάνε.
Είναι ξεκάθαρο τότε ότι το μυαλό είναι στο αποτέλεσμα με κάθε τρόπο. Και αυτή η προσήλωση στο αποτέλεσμα σε κάθε κατηγορία δεν έχει φέρει αποτελέσματα είναι αποδεδειγμένο.
Αν επικρατήσει η παραπάνω άποψή μου για βάρος σε νέα παιδιά είναι φυσικό η αντερώτηση να κάνει λόγο για σταδιακή εξασθένηση των ομάδων μας υπέρ των ομάδων της Θεσ/νίκης.
Και τί έγινε στο κάτω κάτω αν βγαίνουν πρώτες οι από εκεί ομάδες. Μήπως κερδίζει κάτι η παραγωγή παικτών στην ΘΕΣ/ΝΙΚΗ.
Τρανή απόδειξη για μια ακόμη χρονιά η πτώση του επιπέδου στην πόλη αυτή. Πόσο παρακάτω μπορεί να πέσει το αγωνιστικό επίπεδο των εφηβικών ομάδων της πόλης.
Αν ο ΑΡΙΩΝΑΣ είχε δύο τρεις παίκτες ακόμη ,πολύ δύσκολα ο ΠΑΟΚ και ο καθε ΠΑΟΚ θα τερμάτιζε τρίτος.
Αυτό δεν είναι άλλη μια απόδειξη της λάθος κατεύθυνσης που ακολουθούν οι ομάδες μας?
Στον αντίποδα ο ΠΑΟ ο ΙΚΑΡΟΣ δίνει ευκαιρίες στους δικού του μικρούς. Ο Ολυμπιακός έπαιξε με τους μικρούς Παπαπέτρου Αγραβάνη στο final 4 . Και εμείς δεν μπορούμε να δώσουμε ευκαιρίες στους δικούς μας μικρούς??????
Τι διάολο είμαστε ???
Δέκα χρόνια πολύ κοντά στις ομάδες δέκα χρόναι προσφοράς έστω και μικρής δίνει το δικαίωμα να εκφράσω τις απόψεις μου ( όχι πως δεν είναι γνωστές εδώ και χρόνια) αλλά κυρίως να σημειώσω πως κατά την άποψη μου πρέπει να δουλέψουν από δω και πέρα οι ομάδες για να υπάρχει μέλλον.
Απόψεις που καταθέτω είναι χωρίς μικροπρέπεια για κανένα .
Ελεύθερα να ακουσθούν-γραφτούν οι διαφορετικές απόψεις και αντιρρήσεις όλων.
Υπάρχει η υποχρέωση ανάρτησης των φωτογραφιών από το τελευταίο παιχνίδι της ΑΣΠΙΔΑΣ με το ΑΝΑΤΟΛΙΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου