AΓΓΕΛΟΣ ΣΤΕΛΛΑΣ κατά κόσμο "ΑΝΑΜΑΣΤ'

 Είχα ζητήσει από πολλούς να γράψουν ελεύθερα την γνώμη τους σχετικά με τα προβλήματα που έχουμε στον χώρο.
Ένας από αυτούς και ο πολύ καλός έστω εξ αποστάσεως φίλος Άγγελος

 .

Στην τακτική επικονωνία που έχουμε στιγματίζουμε πολλές φορές τα ανάποδα και στραβά και όχι μόνο.

Πολλές φορές έκανε την τιμή και μου έστειλε σχόλια απόψεις που αναρτήθηκαν κατά καιρούς που πιστεύω ότι έχουν τη δική τους βαρύτητα.

 Του ζήτησα μια ακόμη  φορά να μου στείλει ένα κείμενο βγαλμένο από την ψυχή του. Ένα σχόλιο μια άποψη . Μπορεί να άργησε αλλά
"έγραψε" και πάλι που λένε.

Στο πρόλογο του email  μου τονίζει πως αυτά που ένιωθε αυτά έγραφε.

Αυτό ήθελα και εγώ Άγγελε να βγουν έξω τα δαιμόνια να βγει έξω  η ηλεκτρισμένη μας φωνή που λέει τόσο ωραία η Μπέλλου στο "αεροπλάνα και βαπόρια" του Σαββόπουλου.

Δημήτρη, βρέθηκε λίγος χρόνος και λέω να δοκιμάσω να γράψω για το μέλλον…..

Αυτό που «βλέπω» είναι ένα νέο 1987, στο πιο σύνθετο και προσαρμοσμένο στο σήμερα.
Η για την ακρίβεια ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ ένα νέο ΄87 Ένα ΄87 που θα πρέπει να προσαρμοστεί στις σημερινές συνθήκες. 
Ένα 87 που επιτέλους θα μαζέψει ΟΛΟΥΣ όσους νοιάζονται για το μέλλον.

Πρώτα οι προπονητές. 
Έχουμε πια έμπειρους ,ικανούς, έξυπνους, ενημερωμένους, κεφάτους και δυστυχώς πολλούς άνεργους ή μερικά απασχολούμενους. 
Πάρα πολλοί από αυτούς και βέβαια ο σύνδεσμος των προπονητών, έχει όραμα, σχέδια και τρόπους υλοποίησης. Μαζί και η ομοσπονδία, οι διαιτητές και όσοι «βιτσιόζοι» υπάρχουν ακόμη. 
Υπάρχουν αρκετοί και παντού ………….ευτυχώς.

Το νέο ΄87 πρέπει να κτιστεί με παλιά σχέδια αλλά νέα υλικά. 
Τα παλιά σχέδια είναι αυτά που είχαμε «καταθέσει» τότε. Όλοι όσοι προσγειωμένοι. Όλοι όσοι έβλεπαν να φυτρώνει ένα δάσος.
Πράγματι με πολλές προσπάθειες το δάσος όχι μόνο μεγάλωσε και γέμισε οξυγόνο την περιορισμένη έκταση που κάλυπτε τότε. Αλλά επεκτάθηκε και στην ευρύτερη περιοχή. 
Καμάρωναν γι αυτό και άνθρωποι έξω από τον χώρο. 
Έκαναν όχι μόνο βόλτα στο δάσος αλλά πολύ έμεναν και το φρόντιζαν από διαφορετικές πλευρές. Η «παραγωγή» πήγαινε εξαιρετικά καλά. Ακόμη και οι εξαγωγές μικρών δενδρυλλίων ήταν εξαιρετική. Τα «ώριμα» δένδρα απέδιδαν. 
Όμως κατά(έ)λαβαν το δάσος και παράσιτα. Διαφόρων τύπων «εργολάβοι».
Είδαν φως και μπήκαν. Το γέμισαν με ότι  «αυθαίρετο» είχαν στον μικρόκοσμό τους. Τους αφήσαμε να υλοτομούν ασύστολα. Βολευτήκαμε με τις «παροχές», με τα στολίδια. Η φάκα ήταν τεράστια για την καταλάβουμε. 
Το τυρί νόστιμο. 
Τα δενδρύλλια έπεσαν πρώτα. 
Οι εισαγωγές άλλωστε, ήταν πιο όμορφες, πιο «εύκολες», πιο απλές που να μπλέκεις τώρα. 
Δεν χρειάζονταν βέβαια ιδιαίτερη φροντίδα.

Σε αντίθεση με τα δενδρύλλια που ήθελαν κόπο. 
Πότισμα, λίπασμα, προσοχή, γλυκές κουβέντες. Μελέτη για να κόβονται αυτά που πρέπει και όχι κατά το δοκούν. 
Παρακολούθηση για να υπάρχει μια διαδοχή και να μην ξεμείνει η παραγωγή. 
Σωστή και επιστημονική βελτίωση του είδους για να ανταπεξέρχονται στα κάθε είδους ζιζάνια. 
Οργάνωση για να μπορούν να προωθούνται στην «καταναλώσει» και στην χωρά αλλά και για εξαγωγή. 
Εγρήγορση για να μείνουμε ανταγωνιστικοί  και για μην μας πάρουν τις ιδέες οι «κουτόφραγκοι».
Παρόλο που έχουν δική τους παραγωγή αλλά που όλος τυχαίως σχεδόν πάντα μας παίρνουν τα καλύτερα και μας επιβουλεύονται.
Μας βάζουν εμπόδια και μας ζηλεύουν.

Μετά ακολούθησαν και τα δένδρα. 
Η υλοτόμηση δεν είχε προηγούμενο. 
Το τι χλιδάτα έπιπλα έφτιαξαν οι εργολάβοι και πόσο ανικανοποίητοι φάνηκαν το ξέρετε.
Δεν έμεινε δένδρο για δένδρο. Αποψίλωση τύπου δάσους Αμαζονίου. 
Όσοι «γραφικοί» έκαναν παρατηρήσεις έτρωγαν συκοφαντία.
Όσοι αυλικοί, έτρωγαν το παραμύθι περί νέων καλλιεργειών, αφού φύγει το πυκνό δάσος.
Πιο ανθεκτικές, πολύχρωμες (κυριολεκτικά), πιο δυνατές, πιο, πιο, πιο……..και αφού θα είναι εισαγόμενες ……………πιο ξεκούραστες. 
Κάποια άγρια δένδρα  ευτυχώς την γλύτωσαν και δεν έμεινε τελείως καραφλή η περιοχή. 
Μετά το έργο τους οι εργολάβοι την έκαναν σιγά-σιγά ή και απότομα, έτσι χωρίς ντροπή. Όπως είχαν κινηθεί και όλα αυτά τα χρόνια. Τι άλλο να φάνε, δεν άφησαν και κάτι προσοδοφόρο.

Ακόμη δεν έχουμε φύγει όλοι οι εργολάβοι. Έχουν μείνει από συνήθεια κάποιοι. Έχουν παρασυρθεί από το παρελθόν και δεν έχουν χωνέψει το παρόν.
Όπου νάναι θα την κάνουν ΚΑΙ αυτοί. Οι καιροί είναι δύσκολοι και το μέλλον πάρα μα πάρα πολύ σκοτεινό. Σε λίγο επειδή δεν θα έχουν ούτε καύσιμο για τα μηχανήματα υλοτομίας θα τα παρατήσουν όπως – όπως και θα μας πούνε άντε γεια. 
Με ύφος βασιλιάδων θα μας πετάξουν ένα «Εμείς το κάναμε το καθήκον μας». Τρέξτε τώρα, εσείς οι ντόπιοι, αν παραμένετε βιτσιόζοι με το δάσος (άθλημα), αν πιστεύετε ακόμη ότι μπορεί να αναγεννηθεί, να το στηρίξετε, να το ζωντανέψετε, να το αναστήσετε. Φτύστε αίμα να πείσετε  τους κατοίκους ότι χρειάζεται πια ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ προσπάθεια για να φυτέψουμε τα δενδρύλλια. 
Δεν υπάρχουν τα εύκολα μεγάλα μηχανήματα, ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ πια. Με πολλά χέρια, πολύ κόπο, πολύ ιδρώτα πολύ ΥΠΟΜΟΝΗ.

 Κάποιοι είχαν προνοήσει, αφού το έβλεπαν, να κρατήσουν σπόρους. Από τους παλιούς ανθεκτικούς. Από αυτούς που τα σποράκια τους όταν τα φυτέψεις βγάζουν νέους καρπούς. 
Όχι σαν τους «προχωρημένους» που τα σποράκια τα πέταγες γιατί δεν είχαν μέσα τους ΖΩΗ. Παραδόξως υπάρχουν φυλαγμένα πολλά τέτοια σποράκια. 
Επειδή δε κάποιοι, μυστικά και μυστηριακά σχεδόν, έκαναν ατομική καλλιέργεια, εμφανίζονται «παρθένα» σποράκια.

 Τα δενδρύλλια που θα παραχθούν δεν έχουν ακούσει για την προηγούμενη κατάσταση.
Δεν τα έχουμε μολύνει με παρελθοντολογίες και φοβίες. Δεν τα ποτίσαμε με όσα παράπονα έχουμε μέσα μας. Τα καλλιεργούμε σε διάφορα μέρη με ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ. 
Τα καμαρώνουμε όταν πετούν νέα φυλλαράκια. Τα στηρίζουμε αμέσως όταν είναι αδύναμα. Τα αφήνουμε ελεύθερα να βγάλουν κλαράκια προς κάθε κατεύθυνση. Μας δείχνουν έτσι το δρόμο και την κατεύθυνση που θα τους άρεσε να πάρουν. Πιστεύουμε πως είναι εξαιρετικής ποιότητας.
Είναι τόσο ΜΟΝΑΔΙΚΑ που τους έχουμε απόλυτη ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ. Θα ακολουθήσουμε αυτόν τον δρόμο. Ένα δρόμο αγνό, χαρούμενο, διαυγή, ζωντανό, απολαυστικό για όλους.

Ξέρουμε πως θα προκύψουν καταιγίδες, θα χάσουμε κάποια δενδρύλλια, θα προσπαθήσουν με πονηρά και «αντιδασικά» μέτρα να μας καταβάλουν, θα έρθουν στεναχώριες. Όλα αυτά όμως θα μάθουμε να τα γυρνάμε σε δύναμη. Θα τα βλέπουμε σαν εμπειρίες που θα μας δυναμώνουν. Από αυτά θα μάθουμε. Το δάσος είναι ΖΩΗ. Από αυτό έχουμε χτίσει την ζωή μας όλοι όσοι βιτσιόζοι. Τόσες χιλιάδες ώρες γιατί τις σπαταλήσαμε, Γιατί μείναμε πιστοί, γιατί αντισταθήκαμε στους εργολάβους, γιατί καλλιεργήσαμε τα σποράκια και τα φυλάγαμε, γιατί αντέξαμε και είμαστε ακόμη εδώ. Η ζωντάνια τους και το κέφι τους για χαρά και ζωή, μας κρατά. Το ζωηρό, φρέσκο, νεαρό βλασταράκι μας δίνει και μας νέα ζωντάνια. 
Το βλέπεις γεμάτο ενέργεια και ξεχνάς το παρελθόν. Ξεχνάς το σιχτίρη που έριχνες στα δύσκολα.
Ξεχνάς το πόσες φορές άδειασε η τσέπη για να πάρεις λίπασμα. Ξεχνάς πολλά, τα αφήνεις πίσω δεν βγαίνουν από το μυαλό.

Έχουμε έναν μικρό θησαυρό ο καθένας στην περιοχή του. Είναι δικός μας, δεν μπορεί ΚΑΝΕΝΑΣ να μας πειράξει στο ελάχιστο, αν δεν τον αφήσουμε ΕΜΕΙΣ. 
Αν δεν μας παρασύρει τον εκμεταλευόμαστε όπως θέλουμε. Είναι από τα ελάχιστα που θα μας μείνουν, τα βλαστάρια. Πιστεύω πως μπορούμε να τον κρατήσουμε για πολύ τον θησαυρό. Δεν θέλουμε τίποτε παραπάνω από πολλούς αγνούς καλλιεργητές. Δεν μας επιτρέπετε να σπαταλήσουμε ΚΑΙ αυτήν την σοδειά. Είναι τεράστια ευκαιρία επιτέλους να σπείρουμε τα σποράκια τα ΔΙΚΑ ΜΑΣ. 
Να δείξουμε εμπιστοσύνη, από νωρίς, στα νέα βλαστάρια. Να μπολιάσουμε με αυτά και τα επόμενα.
Έτσι θα μπορέσουμε, σύντομα πιστεύω, να απολαμβάνουμε ένα δάσος ΜΟΝΑΔΙΚΌ. 
Ένα δάσος φτιαγμένο από αγνούς σπόρους. Ένα δάσος που το χαίρονται όλοι οι κάτοικοι.
Ένα δάσος που θα μας δίνει ενέργεια για να αντέχουμε όλα τα άλλα που έρχονται. 
Ένα δάσος που θα πηγαίνει σε άλλο κόσμο τους επισκέπτες του. Αυτοί που θα έρχονται θα ξέρουν τι θα περιμένουν και θα ανυπομονούν να έρθουν να νοιώσουν λίγη από την αύρα των βλασταριών και των δένδρων ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ, ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΤΟΠΟΥ.    

Μακάρι να είμαστε υγιείς γιατί σκάνε διάφορα καθε φορά και δεν τ απρολαβαίνω να τα καταλαβω, οχι αμμεσα.

 Νασαι καλα και να χαιρεσαι οτι και οσους αγαπας. 
Φιλια και στους υπόλοιπους "βιτσιόζους"

Το blog του Άγγελου Στέλλα είναι το:http://spatabasketball.blogspot.com/