Δ.Καραμπέκης ..Εμπειρίες ενός παίκτη..

   Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για τον απολογισμό των εμπειριών του από την συμμετοχή του στην Εθνική ομάδα παίδων του Δημήτρη Καραμπέκη.









 Πριν ειπωθεί οτιδήποτε και προλαβαίνοντας αρνητικά σχόλια νιώθω πολύ μεγάλη περηφάνια που ένας μικρός παίκτης από την ευρύτερη περιοχή μας καταφέρνει και παίρνει μέρος σε μια Εθνική ομάδα.
Μπορεί να έχουν προηγηθεί και να ακολουθήσουν και άλλοι χωρίς την ανάλογη ίσως προβολή που δεν σημαίνει πως υπάρχει μια μεροληπτική στάση από την πλευρά μου.
Γνώρισα τον μικρό σε ένα παιχνίδι του παιδικού πρωταθλήματος και μαζί τον πατέρα του που είναι πάντα δίπλα του.
Στην πορεία πέφτει στην αντίληψή μου ένα σχόλιο σε κάποιο σάιτ που έκανε αναφορά στην Εθνική παίδων όπου είχε προεπιλεγεί ο μικρός Δημήτρης.
Μα είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοια διάκριση και ο πατέρας Καραμπέκης να μη με ενημερώσει?
Τηλέφωνα κακό και μετά από διαβούλευση βγήκε κάποιο αποτέλεσμα με τον όρο ότι θα γίνει καταρχήν ένα μικρό αφιέρωμα του Δημήτρη αλλά όχι περισσότερα γιατί υπήρχε στην μέση μια σειρά αγώνων.
Σε καμιά περίπτωση δεν θα έπρεπε να αποσπασθεί το ενδιαφέρον του.
Αυτό θα γινόταν με την λήξη των αγωνιστικών υποχρεώσεων του με την Εθνική.
Η ώρα ήρθε και όλα είναι έτοιμα .
Το ξεκίνημα με την παρουσίαση της προσωπικής του εμπειρίας και έπειτα μια σειρά από φωτογραφίες από αγώνες βίντεο κλπ που ετοίμασε ο πατέρας Καραμπέκης.
Συγνώμη για την φλυαρία μου .

 Δημήτρης Καραμπέκης

Γεννήθηκα στις 02 Μαϊου 1994 στη Χίο, όπου υπηρετούσε ο πατέρας μου ως Στρατιωτικός, και κατάγομαι από τις Σέρρες (καταγωγή των γονέων μου από Σκούταρι Σερρών). Σήμερα διαμένω στην πόλη των Σερρών και φοιτώ στην Β’ τάξη του 4^ου Λυκείου Σερρών.

Εθνική παίδων

Το 2006 βρέθηκα στην Αλεξανδρούπολη (μετάθεση ο πατέρας μου) όπου για πρώτη φορά έπιασα την πανέμορφη πορτοκαλί μπάλα. Το ερέθισμα για το μπάσκετ προήλθε από τις εικόνες της τηλεόρασης παρακολουθώντας τους αγώνες της Εθνικής μας ομάδας κατά τη διάρκεια του MUNDOBASKET 2006. Έτσι το μπάσκετ για εμένα αυτομάτως είχε συνδεθεί με την Εθνική ομάδα.

Την ίδια χρονιά εντάχθηκα στις ακαδημίες μπάσκετ του «ΜΓΣ ΕΘΝΙΚΟΣΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ» όπου με τις οδηγίες των προπονητών μου κ.κ. Δαγκάκη Χρήστου και Ευαγγελίδη Γιώργου έκανα τα πρώτα μπασκετικά βήματά μου.

Παιδικό 2009-2010 Ασπιδα -Ικαροι

Κατά την αγωνιστική περίοδο 2007 – 2008 αγωνίσθηκα με «ΜΓΣ ΕΘΝΙΚΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ» στο Πρωτάθλημα Παίδων της ΕΚΑΣΑΜΑΘ. Το Νοέμβριο του ίδιου έτους ο περιφερειακός προπονητής του νομού Έβρου κ. Καρλιώτης Φώτης με επέλεξε αρχικά στο κλιμάκιο της μικτής ομάδας νομού Έβρου και στη συνέχεια στο κλιμάκιο της μικτής ομάδας της ΕΚΑΣΑΜΑΘ και μου έδωσε την ευκαιρία να συμμετάσχω στο Πρωτάθλημα των μικτών ομάδων των Ενώσεων του Αναπτυξιακού Προγράμματος της ΕΟΚ όπου, εκτός από τον προαναφερθέντα, είχα ως προπονητές τους κ.κ. Καλφόπουλο Νίκο, Σαμαρά Βαγγέλη, Πίτατζη Θεόδωρο και την εποπτεία του κ. Προεστού Γιώργου, ως  επικεφαλή προπονητή Βορείου Ελλάδος των μικρών Εθνικών Ομάδων. Θέλω να τους ευχαριστήσω όλους μαζί και τον καθένα ξεχωριστά για ότι μου έμαθαν και για τις ευκαιρίες που μου έδωσαν.

Την επόμενη χρονιά, 2008 επέστρεψα στα πάτρια εδάφη (και πάλι λόγω μετάθεσης του πατέρα μου). Την αγωνιστική περίοδο 2008 – 2009 εντάχθηκα στην ομάδα «ΑΕ ΣΕΡΡΕΣ». Με τις προπονήσεις, τις οδηγίες και κατευθύνσεις του προπονητή μου κ. Χρυσανθίδη Βασίλη, τον οποίο θέλω να μνημονεύσω ιδιαίτερα γιατί ασχολήθηκε αρκετά μαζί μου και συνέβαλλε τα μέγιστα στη βελτίωσή μου, αγωνίσθηκα στο Πρωτάθλημα Παίδων της ΕΚΑΣΑΜΑΘ και κλήθηκα εκ νέου στη μικτή ομάδα της ΕΚΑΣΑΜΑΘ και συμμετείχα στο Πρωτάθλημα των Ενώσεων.

Ελλάδα -Σερβία

Τον Δεκέμβριο του 2008, κλήθηκα και συμμετείχα στο 27^ο ΤΟΥΡΝΟΥΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΠΑΙΔΩΝ «ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΠΑΓΕΡΩΦ» που πραγματοποιήθηκε στην Καλαμάτα 26 – 30 Δεκεμβρίου 2008. Οι εμπειρίες που αποκόμισα από αυτό το τουρνουά ήταν πολύτιμες για μένα.

Ελλάδα -Βουλγαρία

Η δουλειά που γινόταν στη μικτή ομάδα της ΕΚΑΣΑΜΑΘ, με πρώτο πλέον προπονητή τον κ. Σαμαρά Βαγγέλη, μας οδήγησε στο FINAL SIX του Πρωταθλήματος Παίδων των Ενώσεων, το οποίο διεξήχθη στην Ιεράπετρα Κρήτης 01 – 03 Μαϊου 2009 και συμμετείχαν οι μικτές ομάδες των Ενώσεων ΕΚΑΣΑΜΑΘ, ΕΚΑΣΘ, ΕΣΚΑ, ΕΣΚΑΝΑ, ΕΣΚΑΗ και ΕΚΑΣΚ. Σημαντικότατες οι εμπειρίες που απέκτησα από αυτό το τουρνουά, στο οποίο η ομάδα μας κατέλαβε την 4^η θέση και επιπλέον επιλέχθηκα στην καλύτερη πεντάδα. Το αποκορύφωμα για μένα, στην ατομική αυτή διάκριση, ήταν ότι μου απένειμε το βραβείο ο κ. Κώστας Πολίτης ως επικεφαλής του Αναπτυξιακού προγράμματος της ΕΟΚ.

Ελλάδα -Σερβία

Η πολύτιμη συλλογή εμπειριών για τη βελτίωσή μου συνεχίσθηκε με το κάλεσμα για συμμετοχή μου στα παρακάτω, διεθνή πλέον, τουρνουά:

► Με την Εθνική Παμπαίδων (προθάλαμος της Εθνικής Παίδων) στο ΔΙΕΘΝΕΣ ΤΟΥΡΝΟΥΑ ΦΙΛΙΑΣ, 03 – 05 Ιουλίου 2009 στη Νικήτη Χαλκιδικής έχοντας ως ομοσπονδιακό προπονητή τον κ. Τούφα Νίκο, από τον οποίο έμαθα σημαντικά πράγματα. Στο τουρνουά αυτό συμμετείχαν οι Εθνικές ομάδες Ισπανίας, Ιταλίας και Γαλλίας.

► Στο 8^ο ΔΙΕΘΝΕΣ CAMP ΚΟΛΙΝΔΡΟΥ, 24 – 30 Αυγούστου 2009 στον Κολινδρό Πιερίας, στο οποίο συμμετείχαν παίκτες και προπονητές, σε μικτές ομάδες, από Ελλάδα, Δανία, Ουγγαρία, Πολωνία, Τσεχία, Ρουμανία, Αλβανία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Ολλανδία. 

Την επόμενη αγωνιστική περίοδο 2009 – 2010 εντάχθηκα στην ομάδα «ΑΟΚ ΙΚΑΡΟΙ ΣΕΡΡΩΝ» και:

Ελλάδα -Βουλγαρία

 συμμετείχα και αγωνίσθηκα στο Πρωτάθλημα Παίδων της ΕΚΑΣΑΜΑΘ, με τις οδηγίες του προπονητή κ. Κοκολιού Φώτη (ήταν παράλληλα και βοηθός προπονητή της ανδρικής ομάδας η οποία συμμετείχε στο πρωτάθλημα της Α2 κατηγορίας).

συμμετείχα και αγωνίσθηκα στο Πρωτάθλημα Εφήβων της ΕΚΑΣΑΜΑΘ, με τις οδηγίες του προπονητή κ. Σαμαρά Βαγγέλη.

 συμμετείχα στις προπονήσεις της ανδρικής ομάδας η οποία αγωνιζόταν στο πρωτάθλημα της Α2 κατηγορίας, με τις οδηγίες των προπονητών αρχικά του κ. Καμαράκη Στάθη και στη συνέχεια του κ. Χατζηκυριακίδη Λευτέρη, οι οποίοι μου εμπιστεύθηκαν και θέση στην 12άδα σε αρκετούς αγώνες της ομάδας. Ο κ. Χατζηκυριακίδης μου έδωσε και την ευκαιρία να αγωνισθώ σε αγώνα της Α2 κατηγορίας (29-5-2009, 30^η αγωνιστική: ΑΟΚ ΙΚΑΡΟΙ ΣΕΡΡΩΝ – ΞΑΝΘΗ ΑΣ  81–62). Τους ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν και τις ευκαιρίες που μου έδωσαν.

Γήπεδο Σερβία

Παράλληλα με τις αγωνιστικές μου δραστηριότητες στην ομάδα μου «ΑΟΚ ΙΚΑΡΟΙ ΣΕΡΡΩΝ», τον Οκτώβριο του 2009 ήρθε κάλεσμα  από τον ομοσπονδιακό προπονητή κ. Δοξάκη Γιώργο για συμμετοχή μου στις προπονήσεις του κλιμακίου της Βορείου Ελλάδος της Εθνικής Παίδων, στα πλαίσια της επιλογής των παικτών που θα στελέχωναν την 12άδα της Εθνικής Ομάδας Παίδων που θα συμμετείχε στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Παίδων (U-16) που θα διεξαγόταν 05 – 15 Αυγούστου 2010 στην πόλη Μπαρ του Μαυροβουνίου.    

Αρχικά η Εθνική Ομάδα Παίδων αποτελούσε όνειρο, στη συνέχεια και μέσα από τη δουλειά, την πίστη και βέβαια τη θέληση μετατράπηκε σε στόχο.

Γήπεδο                   

Όταν κλήθηκα από τους ομοσπονδιακούς προπονητές κ.κ. Γιαννόπουλο Γιάννη και Δοξάκη Γιώργο (Head Coach και Assistant Coach της Εθνικής Παίδων αντίστοιχα) να συμμετάσχω στην προετοιμασία ενόψει της διεξαγωγής του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, και με την έναρξη της προετοιμασίας στις 21 Ιουνίου 2010 στο Μέτσοβο, αισθήματα ευτυχίας και ευθύνης με είχαν κατακλύσει. 
Παρόλα αυτά όμως ήξερα ότι έπρεπε να διεκδικήσω τον δικό μου χώρο και χρόνο μέσα σε μια ομάδα με ταλαντούχους συμπαίκτες. Με κάποιους από αυτούς γνωριζόμασταν πολύ καλά και με άλλους πάλι ελάχιστα. 
Γίναμε όμως όλοι μια γροθιά με τις σαφείς και κάθετες παρεμβάσεις των ομοσπονδιακών προπονητών στον τομέα αυτό.

Στην Εθνική ομάδα οι θέσεις ήταν μετρημένες και σκληρά ανταγωνίσιμες για αυτούς που τελικά θα την πλαισίωναν. 
Εύκολα, θα έλεγα ότι αυτό που ίσως με κατηγοριοποιούσε ανάμεσα στους συμπαίκτες μου ήταν η θέληση και ο ζήλος με τα οποία αντιμετώπιζα την κάθε προπόνηση.

Μέρα με την μέρα και προπόνηση με την προπόνηση, έβλεπα τους συμπαίκτες μου να με εμπιστεύονται συνεχώς και περισσότερο, γνωρίζοντας όμως ότι δεν πρόκειται να μου χαριστεί  από  κανέναν  το  παραμικρό.  
  Στη  συνέχεια  ακολούθησε  η  εμπιστοσύνη   των

προπονητών αλλά και του τεχνικού επιτελείου, καθώς με ξεκινούσαν στο αρχικό σχήμα της ομάδας κατά τη διάρκεια των φιλικών αγώνων που δώσαμε. 

Το υπόλοιπο της προετοιμασίας πέρασε χύνοντας πολύτιμο και ακριβό ιδρώτα και με την αυτοπεποίθησή μου να ανεβαίνει κατακόρυφα.

Με το πέρας των φιλικών αγώνων, στα τουρνουά που συμμετείχαμε, αλλά και καθώς πλησίαζε  η  ώρα  της  επιλογής   της   τελικής   12άδας,   είχαν   πλέον   διασαφηνισθεί   οι δυνατότητες και τα όρια του καθενός μας.

Μεταξύ μας, λογικό ήταν να ξέρουμε πάνω – κάτω ποιοί θα ήταν οι «μεγάλη δώδεκα», χωρίς όμως αυτό να μας εμποδίζει να δεθούμε ακόμη περισσότερο.

Σε ότι αφορά το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, μια έκφραση το περιγράφει: μπασκετικό πανηγύρι. Ρεαλιστικά, ένα μπασκετικό πανηγύρι στο οποίο θα έπρεπε να τρέξεις γρηγορότερα, να πηδήσεις ψηλότερα, να σουτάρεις καλύτερα και κυρίως να σκεφτείς γρηγορότερα και αποτελεσματικότερα, με σκοπό να φτάσει η ομάδα όσο ψηλότερα γίνεται.

Η πίεση των ηττών από Δανία, η οποία ήταν αναπάντεχη, και Γαλλία ήταν αρκετή. 
Οι προπονητές και το τεχνικό επιτελείο προσπαθούσαν να μας ελαφρύνουν τα πόδια δίχως όμως να ξεχνάμε τον επόμενο αγώνα με τη Λιθουανία ο οποίος ήταν για εμάς …τελικός. 
Με νίκη προκρινόμασταν στη Β’ Φάση (θέσεις 1-12) ενώ με ήττα θα αγωνιζόμασταν για τις θέσεις 13-16 (αποφυγή υποβιβασμού στη Β’ κατηγορία).

Ο χαρακτηρισμός «τελικός» πιστεύω ότι δεν ήταν καθόλου υπερβολικός, σκεπτόμενος και μόνο την εικόνα να ξεσπάμε όλοι σε γέλια και κλάματα χαράς μετά το τέλος του νικηφόρου αγώνα επί της Λιθουανίας που μας έφερε την πρόκριση στη Β’ Φάση. 
Προσωπικά μετά από εκείνο το παιχνίδι, στο οποίο πραγματικά είχα βγάλει όλη μου την ψυχή, δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα κλάματα χαράς.

Οι ήττες στους αγώνες που ακολούθησαν με Κροατία, Σερβία και Ιταλία μας οδήγησαν στη φάση των αγώνων κατάταξης να διεκδικούμε τις θέσεις 9-12. 
Ο εθνικός εγωισμός, ο οποίος ήταν αρκετά ισχυρό κίνητρο, μας οδήγησε σε νίκη επί της Βουλγαρίας, φέρνοντας απέναντί μας ως αντίπαλο, για δεύτερη φορά, την Ιταλία από την οποία ηττηθήκαμε και καταλάβαμε την 10^η θέση της τελικής κατάταξης.

Σε ότι αφορά εμένα, το Πρωτάθλημα αυτό με δίδαξε τόσα που ακόμη και σήμερα δεν έχω σταματήσει να απαριθμώ.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, μετά από τόσα ταξίδια, περιπέτειες και έντονες συγκινήσεις, έπρεπε να προσγειωθώ στην καθημερινότητά μου, καλούμενος να αντιμετωπίσω και την άλλη πλευρά της ζωή μου, με το σχολείο και τα φροντιστήρια. 

Από μικρό παιδί, και μη σας φανεί περίεργο που ως 16χρονος λέω «από μικρό παιδί» γιατί αισθάνομαι ότι μεγάλωσα καθόσον μια τέτοια εμπειρία πραγματικά σε κάνει άντρα, ονειρευόμουν να φορέσω την πολυτιμημένη φανέλα με το εθνόσημο, τώρα όμως η διαφορά ήταν ότι την φόραγα έχοντας στο στήθος το Ν^ο 13 αλλά και όνομά μου γραμμένο στην πλάτη.

Ευχαριστώ πρώτα απ’ όλα τον Θεό για την καλή μου υγεία, την οικογένεια μου για την στήριξη που μου προσφέρει ολόψυχα και καθημερινά, όλους τους προπονητές που προανέφερα και που κατάφεραν να υλοποιήσουν το όνειρο ενός 16χρονου αγοριού από ….τα Σέρρας. 
Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους συμπαίκτες μου στην Εθνική Ομάδα Παίδων με τους οποίους αγκαλιαστήκαμε και γίναμε μια οικογένεια, έξω και μακριά από τα σπίτια μας, για ένα ολόκληρο καλοκαίρι.

Φέτος, αγωνιστική περίοδος 2010 – 2011, εντάχθηκα στην ομάδα «ΜΓΣ ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΣ» έχοντας και πάλι ως προπονητή τον κ. Χρυσανθίδη Βασίλη, γνωστό και μη εξαιρετέο για τα αποτελέσματα της δουλειάς του στο σερραϊκό, και όχι μόνο, μπάσκετ. Το ανδρικό τμήμα της ομάδας συμμετέχει στην Α’ κατηγορία του Πρωταθλήματος Ανδρών της ΕΚΑΣΑΜΑΘ, ενώ το εφηβικό τμήμα συμμετέχει στο Πρωτάθλημα Εφήβων της ΕΚΑΣΑΜΑΘ.

Ο Θεός και η ζωή είναι άπειροι και ατελείωτοι, έχω πολλά ακόμη μπροστά μου.    

Kαι μερικές αγωνιστικές στιγμές του

xanthibasket: Μαζί με τον Δημήτρη  όλα τα παιδιά της Εθνικής πιστεύω ότι παίρνουν ένα μικρό κομμάτι δημοσιότητας για την μεγάλη τους προσπάθεια που έκαναν το καλοκαίρι .
Μακάρι να έχουμε πολλές ακόμη τέτοιες διακρίσεις για τα παιδιά της περιοχής μας.
Μέσα στο μαύρο σκοτάδι που βαδίζει το Ελληνικό μπάσκετ και κάνουν πως δεν το βλέπουν όλοι αυτά τα παιδιά είναι η μόνη ελπίδα και διέξοδος.
Μακάρι σε ακόμη μεγαλύτερες διακρίσεις ατομικά και συλλογικά.
Ευχαριστώ από την καρδιά μου τον Δημήτρη και τον πατέρα του που με  εμπιστεύθηκαν ,ελπίζω να έκανα καλή δουλειά.

Υπάρχει κάτι στις κουβέντες του Δημήτρη που δείχνει τον τροπο σκέψης .
Η ευκαιρία που είχε να παίξει στο παιχνίδι των Ικάρων με την Ξάνθη την τελευταία αγωνιστική!!!
Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί η ομάδα της Ξάνθης δεν είχε κόσμο και συμπαράσταση.
Αλήθεια πόσα παιδιά δικά μας έπαιξαν έτσι για την εμπειρία στην Ξάνθη????