Βλέπετε η σχέση που απέκτησα με παίκτες παράγοντες προπονητές δεν είναι στο επίπεδο μιας απλής κουβέντας αλλά πολλές φορές το έχει ξεπεράσει.
Το γίνεται στον χώρο της Α2 λίγο πολύ τα μαθαίνετε από πιο ενημερωμένα και επαγγελματικά site.
Η εικόνα που αποκομίζω δεν είναι καθόλου ξένη σε σχέση με αυτά που περίμενα ή δήλωναν προπονητές στις μικρές συνεντεύξεις του που παραχωρούσαν.
Να θυμηθώ τον προπονητή του Περάματος που μίλαγε για τις επιβεβλημένες αλλαγές που φέρνει η κρίση αλλά και αυτές που έπρεπε να γίνουν εδώ και 10 χρόνια .
Πρώτο κρατούμενο η σιγή ιχθύος που επικρατεί στο σύνολο των ομάδων με μικρο εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Μειώσεις στα μπάτζετ στα συμβόλαια στα έξοδα με μοναδικό στόχο να βγει η χρονιά από το σύνολο των ομάδων. Τώρα αν στην κούρσα των μεταγραφών ξεχωρίζουν ο ΚΑΟΔ και ο ΑΡΚΑΔΙΚΟΣ και πάλι θα έλεγα αυτό ήταν γενικός κανόνας και τώρα έχει περιοριστεί.
Τέτοια εποχή η πλειοψηφία των ομάδων είχε προγραμματίσει είχε βάλει τους στόχους είχε κλείσει τους παίκτες που πίστευε πως θα τους ικανοποιήσουν . Τώρα περάσαμε στις μικροανακοινώσεις πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά μιας και φτάσαμε στο σημείο όπου τις όποιες αλλαγές τις υπαγορεύει όχι άνεμος αλλαγής και φυγής στο καλύτερο αλλά η ανάγκη να κρατηθεί έστω και με μικρές ενέσεις το οικοδόμημα της Α2. Φυσικά υπάρχουν και οι νέοι και οι ωραίοι που μπαίνουν με τις μπάντες στο χορό μέχρι να καταλάβουν πως ο λαμπερός κόσμος της Α2 δεν είναι και τόσο λαμπερός έχει ποιο πολλές υποχρεώσεις και λίγη δόξα και προβολή . Είναι απόρροια της στρεβλής αντίληψης για το πως θα πρέπει να λειτουργεί η σε δεύτερο επίπεδο δυναμικότητας κατηγορία.
Μια κατηγορία που κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να είναι το φυτώριο για νέες ευκαιρίες σε παίκτες ακαδημιών συν τη προσθήκη των παλιών και έμπειρων και έχει καταντήσει ένας κλειστός κύκλος όπου κάθε χρόνο ανακυκλώνονται οι ίδιοι παίκτες οι ίδιοι παράγοντες . Την παραπάνω διαπίστωση την έκανε ο πρώην προπονητής της ΞΑΝΘΗΣ Ν.Λεμονίδης και συμφωνώ απόλυτα.
Πριν από μερικές ημέρες σε μια προπόνηση που είχαν οι μικροί της ΑΣΠΙΔΑΣ ήρθε η κουβέντα για το αν είναι καλός παίκτης ο μικρός της ΞΑΝΘΗΣ Σ.Ιωακειμίδης και αν πήρε τις ευκαιρίες που θα έπρεπε. Θα κρατήσω την άποψη του γκουρού του μπάσκετ της ΞΑΝΘΗΣ του συνταξιούχου πια καθηγητή κο ΗΛΙΑΔΗ.
"Η κατηγορία αυτή έπρεπε να δίνει ευκαιρίες σε παιδιά σαν τον Σίμο να γίνονται καλύτεροι με τον απαραίτητο χρόνο συμμετοχής . Αλλά από την άλλη θα πρέπει να ξεφύγουν οι προπονητές και οι παράγοντες από την λογική που επικρατεί τα τελευταία χρόνια μια λογική που βρίσκει πεδίο δόξης λαμπρό και στις ακαδημίες και λέει νίκη με κάθε τρόπο. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο ο μικρός να τον διαλέγουν να εκπροσωπήσει μια χώρα με την συμμετοχή του σε Εθνική ομάδα και όταν έρθει η ώρα να μην μπορεί να πάρει τον χρόνο που επιβάλλεται να έχει. Πως αυτός ο παίκτης θα γίνει καλύτερος πως θα βοηθήσει τον εαυτό του την ομάδα την χώρα του μπασκετικά όταν θα γυαλίζει πάγκο "
Και σαν τον Σίμο ουκ ολίγοι παίκτες στην Α2 και ακόμη χειρότερα στην Α1 εκεί που οι απαιτήσεις για τελειότητα είναι πολύ μεγάλες. Όταν παίκτες επιπέδου μπαίνουν 10 συνεχόμενα λεπτά σε εκείνα τα 10 λεπτά τα δίνουν όλα και θα πρέπει να βγουν να πάρουν ανάσες .Δεν υπάρχει χώρος για ευκαιρίες στην προετοιμασία παικτών που ίσως στο μέλλον αποδειχθούν πολλοί καλύτεροι από τις φίρμες του τώρα και από τους λογής λογής εισαγόμενους αστέρες που στο κάτω κάτω δεν θα παίξουν ποτέ στην Εθνική και όπως και να γίνει μεγαλύτερες συγκινήσεις δίνει η Εθνική ομάδα που είναι μεγαλύτερης εμβέλειας παρά μια επιτυχία μιας κατ όνομα Ελληνικής ομάδας με 10 ξένους.Έγινε ανθρωποφάγο το μπάσκετ και όποιος δεν μπορεί να ακολουθήσει με ένα πλήρες ρόστερ μένει πολύ πολύ πίσω.
Αποτέλεσμα το χάος μεταξύ των ομάδων που δεν δίνει προοπτική .
Αυτό το κακό θα μπορούσε να μην υπήρχε στην Α2 εάν έμπαιναν κοινοί και αποδεκτοί κανόνες και το πιο σημαντικό εάν ξεκαθάριζαν τι είδους και για ποιο σκοπό θα πρέπει να υπάρχει η Α2. Για να συμπληρώνει τις κατηγορίες για να υπάρχει μαξιλάρι σε αυτές τις ομάδες που πε΄φτουν από την Α1 ?
Η μήπως θα έπρεπε να είναι η κατηγορία που θα μπορεί να βασίζεται το Ελληνικό μπάσκετ το μέλλον του δηλαδή .
Το γήπεδο όπου θα ψήνονται οι μικροί των διάφορων ακαδημιών που θα παίρνουν την ευκαιρία τους και αν το βαστάει η ψυχούλα τους θα κάνουν και το βήμα παραπάνω.
Χωρίς βάση και θεμέλιο μαγαζί δεν γίνεται κάποια στιγμή θα πέσει .
Και αυτή η ώρα έφτασε και ίσως να μην είναι ορατά τα πρώτα σημάδια αλλά πιστέψτε με θα δούμε πολλά πολλά σημεία και τέρατα στην πορεία του χρόνου.
Και αυτό γιατί ακόμη δεν έχουν καταλάβει οι κύριοι υπεύθυνοι παράγοντες και λοιποί που βάλθηκαν να σώσουν το μπάσκετ πως η λύση δεν είναι ο περιορισμός των συμβολαίων αλλά η αλλαγή τακτικής και επιτέλους ο προγραμματισμός και η δημιουργία κοινού τόπου και στόχου για όλη τη κατηγορία.
Και αν θέλετε θα πρέπει να πάει πιο μακρυά η βαλίτσα και να φτάσει στην πηγή στις ακαδημίες στις κατατόπους Ενώσεις που διαχειρίζονται και ελέγχουν την τύχη του .
Δεν θα πρέπει οι Ενώσεις να κάθονται και να βγάζουν μόνο προκηρύξεις και να θέτουν κανόνες θα πρέπει να καθίσουν και να δούνε πως θα αλλάξουν την πορεία του αθλήματος πως θα του δώσουν νέα πνοή.
Σκοπός των Ενώσεων είναι να συνθέτουν να παίρνουν τον σφυγμό του χώρου να καταλαβαίνουν τα προβλήματα πολύ πριν και να δίνουν λύσεις . Αλλά πως μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο όταν αυτές οι νευραλγικές θέσεις απαιτούν προσόντα διάθεση και σε αντίθεση υπάρχουν μόνο καρέκλες?
Όπως και πολλές άλλες υπηρεσίες σε αυτή τη χώρα υπάρχουν μόνο για να υπάρχουν και μετά αναρωτιόμαστε για ποιο λόγο είναι αργοκίνητη η μηχανή ?
Δεν φτάνει που είναι αργοκίνητος όλος ο μηχανισμός βάζει και εμπόδια όταν φτάσει η στιγμή της σύγκρουσης συμφερόντων.Τότε οι διάφοροι αρμόδιοι προκειμένου να χάσουν τα κεκτημένα και δεν μιλώ για εργασιακά δικαιώματα που με τόση ευκολία ξεπουλήθηκαν αλλά για το προσωπικό συμφέρον παραγοντίσκων και ανευθυνουπεύθυνων .Το έλα μωρέ εγώ θα σώσω τον κόσμο έχει συνεχόμενη εφαρμογή στον τόπο μας μόνο που τώρα ήρθε η ώρα να μαζέψουμε τον κόπρο και πουθενά δεν υπάρχει Ηρακλής να τον καθαρίσει.
Χάσαμε σαν λαός και αυτή ακόμη την δυνατότητα μυθοπλασίας που έδινε λύσεις στα προβλήματα. Στερέψαμε από ιδέες και φαντασία και το μόνο που κάνουμε αν κάποιος βγει με μια νέα άποψη πρόταση να πέσουμε πάνω και να τον φάμε.
Και εδώ έχει κύρια ευθύνης ο χώρος των ΜΜΕ. Είναι τόσο μεγάλη η διαπλοκή και το αλισβερίσι που ΄φτασαν ναι να κάνουν κυριολεκτικά κουμάντο υπόγεια και παρασκηνιακά αλλά κάνουν κουμάντο και το πιο σημαντικό δεν έχουν σκοπό να αφήσουν ούτε για πλάκα να βγαίνει έστω και μια διαφορετική άποψη που χαλάει την σούπα στο μεγάλο καζάνι τους.
Και μετά αναρωτιούνται γιατί υπάρχει τέλμα .
Πότε ο βάτραχος διαμαρτυρήθηκε για την ποιότητα του νερού στον νερολακό του?
Μα όταν μπούνε και άλλα βατράχια και απειλούν να πάρουν τα κεκτημένα και τα πρωτεία του.
Να ξαναγυρίσω ωσάν καλή γυριστρούλα στις Ενώσεις που δεν μπορούν δεν θέλουν να κάνουν το αυτονόητο που είναι μια ματιά στο τι κάνουν οι άλλοι που είναι σε καλύτερη μοίρα από εμάς.
Δεν είναι δύσκολο να κάνουν μια εικονική βόλτα και να δούνε πως δουλεύουν σε άλλες χώρες .
Τι κάνουν σωστά και τι λάθος και σε ποιο σημείο έχουν φτάσει εκεί.
Οι Ιάπωνες την εποχή του 70-80 που έπαιρναν τα πάνω τους πίστευαν πως δεν είναι κακό να αντιγραφείς αρκεί το αποτέλεσμα της αντιγραφής να είναι καλύτερο από το πρωτότυπο.
Αλλά μια στοιχειώδης δημοκρατία απαιτεί τον ανάλογο έλεγχο από τους πολίτες της.
Το αντίθετο πλην ελαχίστων εξαιρέσεων όλοι έχουν λουφάξει . Δεν είναι δυνατό να υπάρχουν τόσα πολλά και ουσιαστικά προβλήματα και όταν ζητάω το αυτονόητο την παρουσίασή τους να μην βγαίνει τίποτα στον αέρα . Ή όλα είναι καλά ή όλα τα σκιάζει η φοβέρα και δεν βγαίνει τίποτα.
Έχει αρκετό καιρό που έχω στείλει ένα ερωτηματολόγιο σε πολλούς κυρίως προπονητές που έδειξαν πρόθεση να απαντήσουν αλλά πλην ενός ακόμη τίποτα .
Και σε κατ ιδίαν κουβέντες ή μέσω τηλ ακούω τα χίλια μύρια.
Τι γίνεται παλικάρια δεν μπορείτε να βρείτε την φόρμουλα που αφήνει και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο???
Και πως θέλετε να βγει παραέξω το πρόβλημα ?
Το βίωσα καλά τουλάχιστον στην αρχή της σύγκρουσης με την Ένωση για κάποιο τυπικό στην ουσία πρόβλημα αλλά φάνηκε τότε η δυσκαμψία της.
Στην αρχή μόνο που δεν με αποκάλεσαν τρελό αρκετοί . Κάτι σαν Δον Κιχώτη που τα βάζει με τους δυνατούς. Και ευτυχώς που οι πολλοί κατάλαβαν την δύναμη που μπορεί να έχει μια συλλογική προσπάθεια και βγήκαν μπροστά μέχρι που ήρθε η δικαίωση .
Τόσα απλά είναι τα πράγματα αγαπητοί παράγοντες και προπονητές . Συν Αθηνά ας βάλουμε και λίγο το χεράκι μας.
Πάνω σε αυτή τη λογική επιμένω πως ανοίγει μια νέα σελίδα στο μπάσκετ της ΞΑΝΘΗΣ μιας και μπορεί να προσπαθήσει τουλάχιστον να εφαρμόσει νέους κανόνες παιχνιδιού στην δημιουργία και λειτουργία μιας ομάδας.
Είναι αλήθεια πως την άποψη αυτή τουλάχιστον δεν τι βλέπουν αρνητικά οι περισσότεροι μπασκετικοί της πόλης ίσως πιθανόν να βλέπουν τα αδιέξοδα που δημιούργησε η πρώτη προσπάθεια με τον Α.Σ ΞΑΝΘΗ και σαν πιο ώριμοι να θέλουν κάτι καλύτερο κάτι που να αγκαλιάζει πιο πολύ την πόλη και μόνο μια ομάδα που κατά κύριο λόγο στηρίζεται στις δυνάμεις της μπορεί να το πετύχει .
Έφυγα από το θέμα κάτι που το κάνω τακτικά αλλά λίγο η υπερβολική ζέστη λίγο το ένα λίγο το άλλο δεν θέλει και πολύ για να πετάξεις μακρυά . Όχι μόνο να φύγεις από το θέμα...............
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου