Ένας μικρός χαμός στα πρωταθλήματα Α1 & Α2.Οι παίκτες με απόφαση της Γ.Συνέλευσής τους προχωρούν σε απεργία- αποχή διαρκείας.
Αναμενόμενη η εξέλιξη .
Ήταν αναμενόμενη η κύρηξή της μετά την στάση του προέδρου του ΠΣΑΚ Λ.Παπαδόπουλου και την σύγκρουσή του με τον αιώνιο μεγαλοπαράγοντα και σωτήρα του μπάσκετ Βασιλακόπουλο.
Σίγουρα τώρα θα βγούνε και θα μιλήσουν για απαξίωση του μπάσκετ από παίκτες που αμείβονται με πολλά ευρώπουλα.Μόνο που ΄δεν είναι έτσι γιατί λίγοι τα παίρνουν ως συνήθως και η πλειονότητα δεν έχει ούτε τα βασικά. Τι σόι εργαζόμενος είναι κάποιος που δεν έχει ασφάλιση ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.Όχι πως έχουμε οι υπόλοιποι αλλά να για τους τύπους κάτι έχουμε ένα βιβλιάριο κάποια ένσημα που στο τέλος θα είναι άχρηστα αλλά για τα μάτια του κόσμου έχουμε κάτι .
Είχα την ελπίδα πως η οικονομική συγκυρία θα τρέξει τις εξελίξεις και πως επιτέλους οι αρμόδιοι και οι παράγοντες θα δούνε το αδιέξοδο που υπάρχει στον χώρο.
Αν μιλήσουμε ειδικά για την Α2 εκεί είναι το μεγάλο θέατρο του παραλόγου.
Και δεν έκαναν κάτι τώρα που είναι η χειρότερη στιγμή πότε περιμένουν να επέμβουν και να αλλάξουν τρόπους συνήθειες ?
Φυσικά περιμένω να βγούνε και να λοιδορήσουν πολλοί και διάφοροι τον όποιο αγώνα των παικτών. Είπαμε θα προβάλουν τους λίγους σε μια εποχή που τα βγάζει δύσκολα ο κοσμάκης προκειμένου να πετύχουν τους στόχους τους.
Ο κοινωνικός αυτοματισμός έχει μπει για τα καλά στην ζωή μας.
Η κριτική μου στον ΠΣΑΚ έχει να κάνει με την αργοπορία του όλο αυτό το χρονικό διάστημα. Περίμενα πιο δυναμική και ουσιαστική στάση αλλά έστω και τώρα κάτι είναι και αυτό.
Μαζί τους με χίλια.
Σε λίγο στις κατηγορίες Α1 και ειδικά στην Α2 θα παίζουν ομάδες ακαδημιών που έχουν πλούσιο ρόστερ και καθαρά οικονομικά. Θα γίνουν δύο όμιλοι για περιορισμό των εξόδων.
Ασπίδα και Αρίωνας θα παλεύουν για την άνοδο στην Α2.
Φυσικά η άλλη πλευρά μιλάει για ταλαίπωρους επενδυτές που βάζουν τα ωραία χρήματά τους .
Ξέρετε εσείς πολλούς που κάνουν υγιείς επενδύσεις χωρίς να προσδοκούν σε κάποιο είδους κέρδος?
Και αν ο προγραμματισμός τους είναι για τα μπάζα τότε η παροιμία που λέει "ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊΣ ΓΊΝΕ ΧΟΡΕΥΤΉΣ " ισχύει σε όλα.
Για καλύτερη ενημέρωση σχετικά με την απεργία μπείτε στο παρακάτω τίτλο του σάιτ Α2basket
Οι αποφάσεις του ΠΣΑΚ...
Μια πολύ τοποθέτηση του Γκαγκαλούδη από το basketblog
Γιατί απεργούμε
Από το protagon.gr
16/10/2010 (13:49)
Του Γιάννη Γκαγκαλούδη*
Μάντης; Προφήτης; Όχι. Απλά Έλληνας μπασκεμπολίστας. Η δημοσίευση αυτού του άρθρου ήθελα να γίνει τον Ιούνιο άλλα πίστευα ότι όλα κάποια στιγμή τα πράγματα θα αλλάξουν... Δυστυχώς φτάσαμε Οκτώβρη και τίποτα δεν άλλαξε. Απλά χειροτέρεψε. Το ελληνικό μπάσκετ εδώ και πολλά χρόνια είναι στην εντατική, σε κώμα με μηχανική υποστήριξη από τους χορηγούς. Το καλώδιο, όμως, κοντεύει να βγει από την μπρίζα. Αποφάσεις γελοίες για εμάς, αλλά χωρίς εμάς.
Νόμοι που έπρεπε εδώ και χρόνια να ψηφιστούν είναι στα συρτάρια. Παιδιά σε χαμηλές κατηγορίες ζούν με δανεικά. Γιατί; Για να κάνουν αυτό που έμαθαν και αγάπησαν από μικρά παιδιά... Αξίζει; Μάλλον όχι. Για αυτό λοιπόν το μπάσκετ κατάντησε για τους περισσότερους αθλητές χόμπι. Το πρωτάθλημα δεν θα αρχίσει επειδή απεργούμε. Μπορώ να σας πω χιλιάδες λόγους, πιστέψτε με. Θα αναφέρω μόνο τρεις σημαντικούς.
Πρώτον, υπάρχουν 15 και 16 χρόνια αθλητές οι οποίοι είναι ανασφάλιστοι. Γιατί για όσους δεν γνωρίζουν, ασφάλιση υπάρχει μόνο στην Α1. Και ούτε λόγος να γίνεται για τα προβλήματα στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη που παραμένει ουσιαστικά ανύπαρκτη.
Δεύτερον, άμα πατήσει κάποιος τα τριάντα του κόβουν το μπάσκετ αφού απαγορεύεται να παίξει σε Β' και Γ' εθνική. Βλέπετε δεν είναι όλοι Γκάληδες να παίζουν Α1 και Α2.
Τρίτον, χρέη. Ομάδες φούσκες - φαντάσματα που χρωστάνε ακόμα και στον σουβλατζή της γειτονιάς οι οποίες όμως παίζουν και υπάρχουν κάθε χρόνο! Πώς; Απάντηση καμία. Υπάρχουν και άλλα πολλά αλλά δεν μπαίνω στον κόπο να τα πω γιατί τίποτα δεν θα αλλάξει.
Και φτάσαμε στην απεργία. Που σήμερα θεωρείται...τεράστιο έγκλημα για κάποιον που διεκδικεί το δίκιο του. Σε αυτή τη χώρα που τα πάντα τελούν υπο καθεστώς αναρχίας φταίνε όλοι οι πολίτες εκτός από τους καρεκλοκένταυρους. Για αυτούς τα πάντα είναι τέλεια και όλοι οι άλλοι έχουμε άδικο. Πιστέψτε με, δεν διαφέρουμε από τους άλλους, τους απλούς πολίτες.
Οι Έλληνες αθλητές των πολλών εκατομμυρίων είναι 30 ανάμεσα σε 5.000. Οι άλλοι; Δανεικά, εξώσεις από σπίτια που υποτίθεται πληρώνουν οι ομάδες, κάθε χρόνο δικαστήρια για τα δεδουλευμένα τους (Πότε θα τα πάρουν; Άγνωστο.). Η Πολίτεια πού είναι; Ο αθλητισμός είναι ένας καθρέφτης της κοινωνίας που κουράστηκε από τη σαπίλα, το ψέμα, τις υποσχέσεις και τα μεγάλα λόγια των πολιτικών. Έφτασε η στιγμή να αλλάξει κάτι... και μακάρι να αλλάξει. Ελπίζω ότι κάποιο αυτί θα ιδρώσει. Αν δεν μας ακούσουν και τώρα, τότε το μπάσκετ τελείωσε.
* Ο Γιάννης Γκαγκαλούδης είναι επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής. Φέτος αγωνίζεται στο Μαρούσι. Εχει, επίσης, αγωνιστεί σε Παναθηναϊκό, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Αρη, Ρέθυμνο, Καβάλα, Δάφνη και Ρόμα.
16/10/2010 (13:49)
Του Γιάννη Γκαγκαλούδη* Μάντης; Προφήτης; Όχι. Απλά Έλληνας μπασκεμπολίστας. Η δημοσίευση αυτού του άρθρου ήθελα να γίνει τον Ιούνιο άλλα πίστευα ότι όλα κάποια στιγμή τα πράγματα θα αλλάξουν... Δυστυχώς φτάσαμε Οκτώβρη και τίποτα δεν άλλαξε. Απλά χειροτέρεψε. Το ελληνικό μπάσκετ εδώ και πολλά χρόνια είναι στην εντατική, σε κώμα με μηχανική υποστήριξη από τους χορηγούς. Το καλώδιο, όμως, κοντεύει να βγει από την μπρίζα. Αποφάσεις γελοίες για εμάς, αλλά χωρίς εμάς.
Νόμοι που έπρεπε εδώ και χρόνια να ψηφιστούν είναι στα συρτάρια. Παιδιά σε χαμηλές κατηγορίες ζούν με δανεικά. Γιατί; Για να κάνουν αυτό που έμαθαν και αγάπησαν από μικρά παιδιά... Αξίζει; Μάλλον όχι. Για αυτό λοιπόν το μπάσκετ κατάντησε για τους περισσότερους αθλητές χόμπι. Το πρωτάθλημα δεν θα αρχίσει επειδή απεργούμε. Μπορώ να σας πω χιλιάδες λόγους, πιστέψτε με. Θα αναφέρω μόνο τρεις σημαντικούς.
Πρώτον, υπάρχουν 15 και 16 χρόνια αθλητές οι οποίοι είναι ανασφάλιστοι. Γιατί για όσους δεν γνωρίζουν, ασφάλιση υπάρχει μόνο στην Α1. Και ούτε λόγος να γίνεται για τα προβλήματα στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη που παραμένει ουσιαστικά ανύπαρκτη.
Δεύτερον, άμα πατήσει κάποιος τα τριάντα του κόβουν το μπάσκετ αφού απαγορεύεται να παίξει σε Β' και Γ' εθνική. Βλέπετε δεν είναι όλοι Γκάληδες να παίζουν Α1 και Α2.
Τρίτον, χρέη. Ομάδες φούσκες - φαντάσματα που χρωστάνε ακόμα και στον σουβλατζή της γειτονιάς οι οποίες όμως παίζουν και υπάρχουν κάθε χρόνο! Πώς; Απάντηση καμία. Υπάρχουν και άλλα πολλά αλλά δεν μπαίνω στον κόπο να τα πω γιατί τίποτα δεν θα αλλάξει.
Και φτάσαμε στην απεργία. Που σήμερα θεωρείται...τεράστιο έγκλημα για κάποιον που διεκδικεί το δίκιο του. Σε αυτή τη χώρα που τα πάντα τελούν υπο καθεστώς αναρχίας φταίνε όλοι οι πολίτες εκτός από τους καρεκλοκένταυρους. Για αυτούς τα πάντα είναι τέλεια και όλοι οι άλλοι έχουμε άδικο. Πιστέψτε με, δεν διαφέρουμε από τους άλλους, τους απλούς πολίτες.
Οι Έλληνες αθλητές των πολλών εκατομμυρίων είναι 30 ανάμεσα σε 5.000. Οι άλλοι; Δανεικά, εξώσεις από σπίτια που υποτίθεται πληρώνουν οι ομάδες, κάθε χρόνο δικαστήρια για τα δεδουλευμένα τους (Πότε θα τα πάρουν; Άγνωστο.). Η Πολίτεια πού είναι; Ο αθλητισμός είναι ένας καθρέφτης της κοινωνίας που κουράστηκε από τη σαπίλα, το ψέμα, τις υποσχέσεις και τα μεγάλα λόγια των πολιτικών. Έφτασε η στιγμή να αλλάξει κάτι... και μακάρι να αλλάξει. Ελπίζω ότι κάποιο αυτί θα ιδρώσει. Αν δεν μας ακούσουν και τώρα, τότε το μπάσκετ τελείωσε.
* Ο Γιάννης Γκαγκαλούδης είναι επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής. Φέτος αγωνίζεται στο Μαρούσι. Εχει, επίσης, αγωνιστεί σε Παναθηναϊκό, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Αρη, Ρέθυμνο, Καβάλα, Δάφνη και Ρόμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου