Μπορεί ναι μπορεί όχι. Αυτό που έχει σημασία είναι πως τελικά η απόφαση της αποπομπής της ομάδας των παμπαίδων λειτούργησε θετικά στην ίδια την ομάδα.
Θα εξηγήσω το γιατί και που θέλω να καταλήξω .
Η αδικία που βίωσαν τα παιδιά τα έκανε πιο δυνατά κατανόησαν ή καλύτερα απογαλακτίστηκαν από το παιδικό όνειρο που βίωναν και μπήκαν στη πραγματική ζωή που δεν είναι όλα ρόδινα . Αδικίες πολλές θα συναντήσουν αλλά ο τρόπος διαχείρησης τους μετράει στο τέλος. Σαν ομάδα την έκανε πιο δυνατή λειτούργησαν πιο συλλογικά δέθηκαν μεταξύ τους και με τον προπονητή τους.
Το κακό είναι για μια ακόμη φορά πως αυτό δεν έγινε μάθημα για όλους μας.
Ωραία τα παιδιά πήραν μέρος στο πρωτάθλημα βγήκαν πρώτοι αλλά και πάλι η συμμετοχή των γονιών μετά την όποια κινητοποίηση ήταν από μικρή έως ανύπαρκτη.
Μια συμμετοχή σε όποιο πρωτάθλημα απαιτεί μετακινήσεις κόπο χρόνο έξοδα.
Δεν μπορεί να τα αφήνουμε όλα στη τύχη ή στον τάδε προπονητή που έχει όρεξη αλλά έχει και όρια αντοχών.
Αν δεν υπάρχει αρωγή και συμπαράσταση όλα μπορούν να τελειώσουν γρήγορά σε αντίθεση με την αργή πορεία που είχαν τα παιδιά σε όλα αυτά τα χρόνια (είναι πάνω από 6-7 χρόνια που μπαινιβγαίνουν στα γυμναστήρια).
Μπαίνει και πάλι επιτακτικά το ζήτημα λειτουργίας τόσο των ακαδημιών αλλά και ο ρόλος των γονέων. Ελιναι και η ρημάδα η οικονομική κατάσταση που θα κάνει ακόμη πιο δύσκολα τα πράγματα .
Και το κακό δεν είναι μόνο σε μια ακαδημία της πόλης όλες έχουν το ίδιο πρόβλημα και θα πρέπει να γίνει κάτι . Δεν υπάρχει περίπτωση να λειτουργήσει έτσι άλλο αυτό το μοντέλο πρέπει να αλλάξει. Και είναι πολλά αυτά που πρέπει να αλλάξουν όχι για να πάει μπροστά το μπάσκετ στην πόλη αλλά για να κρατήσουμε τουλάχιστον αυτά που με πολύ κόπο και ιδρώτα κατάφεραν κάποιοι άνθρωποι.
Είπα και το ξαναλέω οι αντοχές και τα όρια τους έχουν ημερομηνία .
Τον τελευταίο καιρό είναι αλήθεια υπάρχει πολύ προβληματισμός από γονείς προπονητές με κοινό άξονα την προσπάθεια να μη χαθεί το όποιο έργο έχει γίνει. Ναι εδώ φτάσαμε να προσπαθούμε να κρατήσουμε τα υπάρχοντα και ούτε σκέψη για παραπέρα.
Τουλάχιστον είναι ακλό που επιτέλους μάθαμε να κουβεντιάζουμε και ίσως προχωρήσουμε και παραπέρα να δούμε τα προβλήματα και να καθήσουμε όλοι να πάρουμε αποφάσεις.
Και αυτό το ΟΛΟΙ είναι που μετράει για μένα . Ναι και οι γονείς πρέπει να το πάρουν απόφαση .Οι ακαδημίες δεν είναι ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ που αφήνουμε τα παιδιά μας έτσι ώστε να πάμε για καφέ στη πλατεία. Κάποια στιγμή ας σκεφτούμε τον ρόλο μας το μερίδιο ευθυνών που έχουμε απέναντι στα παιδιά μας και στους ανθρώπους που αναθέσαμε να τους μάθουν να συνεργάζονται να είναι πιο ομαδικοί να μαθαίνουν πως στη ζωή υπάρχει πολύ προσπάθεια και κόπος για να κατακτήσεις στόχους και όνειρα πως εκτός από χαρές έχει και πίκρες πίκρες που σε κάνουν να δεθείς πιο πολύ με τους φίλους που θα κάνεις . Αυτά είν αι τα ουσιαστικά κέρδη που έχουν τα παιδιά από μια ακαδημία. Έχουν στόχο και θέλουν να τον ακούσουν όταν μιλάνε γιαυτόν και δικοί τους άνθρωποι . Να ακούσουν πως πήγαν στην τάδε πόλη πως έπαιξαν τι συνάντησαν τι χαζομάρα είπαν μεταξύ τους. Λένε πως οι άνθρωποι είναι κοινωνικά όντα και ζούνε σε ομάδες υπερασπίζονται το κοινό συμφέρον έχουν κοινούς στόχους. Σκεφτείται πόσες φορές έχουν μαλώσει παλιά τα παιδιά σας με τους συμπαίκτες τους τι είπαν γιαυτούς και τι είπαν όταν κάποια στιγμή βρέθηκαν αντιμέτωποι με μια άλλη ομάδα που είχε στόχο να τους νικήσει. Μήπως τότε στα παιδιά σας λειτούργησε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης ως ομάδα ως μικρή κοινωνία που κινδυνεύει????
Αν δεν το βιώσατε αυτό τότε έχετε χάσει πολλά επεισόδια από το μεγάλωμα των παιδιών σας μάλλον είστε μακρυά τους.Το παραπάνω σηκώνει πολύ κουβέντα και εξηγήσεις αλλά δεν είναι αυτή η ουσία .
Ακόμη και τώρα μπορούν να αλλάξουν όλα αρκεί να το θέλετε αν όχι τότε σταματήστε να διαβάζετε δεν σας αφορά η συνέχεια.
Η συνέχεια που λέει πως πρέπει να μαζευτούμε κάποτε σαν γονείς και να δούμε τι κάναμε που πάνε έναν απολογισμό βρε αδερφέ. Έχουν ανάγκες οι άνθρωποι των ακαδημιών μας τι μπορούμε και είναι εύκολο να το κάνουμε.
Είναι τελικά απλά τα πράγματα αρκεί να το θέλουμε.
Όλο αυτό το διάστημα που χάνω τις ώρες μου στον Η/Υ πολλές φορές έκανα ανέφικτες προτάσεις αλλά το συμπέρασμα είναι πως έστω και έτσι κάτι μπορεί να γίνει.
Το ξαναλέω μάθαμε να κουβεντιάζουμε τουλάχιστον σοβαρά κέρδος είναι και αυτό δε νομίζεται?
Πολλά ασυνάρτητα είπα και ακόμη δεν είπα αυτό που τόσο καιρό στριφογυρνά στο μυαλό μου και είναι κάπως περίπλοκο για αρκετούς.
Λοιπόν από τα παιχνίδια που είδα από τις δύο παλιές ακαδημιές της πόλης το συμπέρασμα που βγάζω είναι πολύ απλό.Πρέπει να γίνει κάτι έτσι ώστε να έχουμε μια καλή ομάδα σε κάθε αγωνιστική ηλικία με παιδιά και από τις δύο ακαδημίες.Αν πχ στο παιδικό συμμετέιχαν και 3-4 παιδιά του ΑΡΙΩΝΑ στην ομάδα της ΑΣΠΙΔΑΣ τώρα δεν θα είμασταν ικανοποιημένοι με την τρίτη θέση αλλά θα μιλάγαμε για πιο μεγάλα πράγματα.
Το ίδιο αν γίνει και σε όλα τα αγωνιστικά τμήματα δεν θα έχει αποτέλεσμα ??
Πόσο θα αντέξουν οι ακαδημίες οικονομικά πόσο θα αντέξουν οι προπονητές να τρέχουν πάνω κάτω???
Γι'αυτο που λες στο τελος θα πρεπει να ρωτησεις τις ομαδες μας, αν ειναι ακαδημιες που θελουν να κανουν πρωταθλητισμο ή θελουν μεσα απο καλες ομαδες στα παιδικα και εφηβικα τμηματα τους να εχουν παραγωγικη διαδικασια, με παιδια που τα δουλευουν απο τα 6 μεχρι τα 18 τους χρονια. Η ΑΣΠΙΔΑ και ο ΑΡΙΩΝΑΣ δεν ειναι ΕΝΩΣΗ ΚΑΒΑΛΑΣ (ανδρικη ομαδα στην Α1) ουτε ΙΚΑΡΟΙ ΣΕΡΡΩΝ(ανδρικη ομαδα στην Α2), μην μπερδευεσαι ειναι διαφορετικα τα μεγεθη, ειναι διαφορετικα τα λεφτα. Δεν ειναι αυτοσκοπος για τις ακαδημιες μας ο πρωταθλητισμος(και δεν πρεπει να ειναι), η παραγωγικη διαδικασια ειναι και καποιες φορες μεσα απο αυτην θα ερθει και ο πρωταθλητισμος. Ειναι βασικο να κρατανε οι ακαδημιες της πολης μας παιδια στο μπασκετ και οχι να κυνηγανε τον πρωταθλητισμο. Ο Διαμαντιδης, ο Παπαλουκας και σχεδον ολοι οι διεθνεις δεν πηγαν οταν ηταν παιδες στο πανελληνιο πρωταθλημα, αυτο δεν τους εμποδισε ομως να κανουν την καριερα που κανουν φιλε μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ένα δεν αναιρεί το άλλο.Σίγουρα πρέπει οι ακαδημίες να κρατήσουν πρώτα τα παιδιά στο άθλημα και μετά ο όποιος πρωταθλητισμός.Αλλά δεν θα ήταν καλύτερα σαν κίνητρο δες το να χτυπούσαν και καλές θέσεις?
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε νομίζεις ότι ο ανταγωνισμός θα τα πάει ένα βήμα πιο πέρα?
Η επιτυχία του ΑΡΙΩΝΑ είχε από πίσω κάποια ομάδα της Α1?
Γιατί πιστεύεις ότι είναι διαφορετικά τα μεγέθη με την ΕΝΩΣΗ Καβάλας. Γιατί και δω να μη μπει στη πρίζα ο κάθε Νικολόπουλος που στο κάτω κάτω πρέπει να έχει και ακαδημία (αυτό λέει η συμφωνία με τη ΜΑΚΡΟ . Αν υπάρχει διάθεση όλα μπορούν να γίνουν με κατεύθυνση το καλό του τοπικού μπάσκετ.
Πάντως το ότι υπάρχει αντίλογος είναι καλό .
Οταν πηγε ο Αριωνας πανελληνιο, τα δεδομενο ηταν διαφορετικα και αν παρακολουθουσες τοτε μπασκετ θα ξερεις οτι πηγε ουσιαστικα με 2 παικτες(Αμπεριαδη και Δεληγιωργη)που εβαζαν σε καθε ματς 70-80 ποντους, οι υπολοιποι απλα εκαναν χαμαλοδουλεια και εδιναν πασες. Επισης τοτε στην περιοχη μας δεν υπηρχαν παιδικες ομαδες που εκαναν μεχρι κ μεταγγραφες, οπως τωρα, και βαζουν στοχο το πανελληνιο πρωταθλημα(βλεπε Καβαλα). Οταν πιο πανω ειπα οτι μεσα απο την παραγωγικη διαδικασια θα κανεις καποια στιγμη και πρωταθλητισμο αυτο εννοουσα, οτι θα σου βγουνε σε μια φουρνια 2-3 παικταραδες και θα κανεις την υπερβαση. Η ουσια ειναι να υπαρχει συνεχεια στην παραγωγικη διαδικασια και οχι φωτοβολιδες. Και ψαξε βρες αν θελεις(εκτος απο τον Δεληγιωργη που πηγε Μαντουλιδη το παιδι και παιζει μεχρι και εθνικες ομαδες)που ειναι τα υπολοιπα παιδια που πηγαν με τον Αριωνα στο πανελληνιο πρωταθλημα. Τα κρατησαμε στο αθλημα? Στελεχωσαν την ανδρικη ομαδα ή επαιζαν σε αυτην φοιτητες και παλαιμαχοι? Αυτα ειναι τα θεματα και οχι ο πρωταθλητισμος, επετρεψε μου να πω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ανταγωνισμός βελτιώνει . Ακόμη και οι συγκιριακές επιτυχίες λειτουργούν σαν κίνητρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή μάλλον είσαι προπονητής σε Ακαδημία ξέρεις πως η συνέχεια έχει να κάνει με το εκπαιδευτικό σύστημα .
Παρόλο που στην ΕΝΩΣΗ ΚΑΒΑΛΑΣ υπάρχουν διαφορετικά δεδομένα δεν είναι και απαγορευτικό επιτυχίας αν δοκομασθεί και στην πόλη μας .
Το πρόβλημα διακρίνω πως ειναι στη συνεργασία μεταξύ των ακαδημιών .Ευτυχώς τα τελευταία έτη υπάρχει καλό επ'ιπεδο συνεργασίας τόσο από τους προπονητές αλλά κυρίως από τους γονείς και αθλητές.
Το κακό παρελθόν και η όποια κόντρα έχει περιορισθεί σε καθαρά αγωνιστικά πλαίσια.
Αυτά που γράφω δεν είναι μόνο δικές μου απόψεις εδά και καιρό είναι κάτι που το συζητούν οι γονείς των ακαδημιών μέσα στα πλαίσια της λογικής που λέει " αν θέλουμε να κρατήσουμε αυτά που έχουμε πρέπει να δούμε τη συνεργασία από άλλη σκοπιά πιο ουσιαστκή.
Τελευταία το συζητούν και προπονητές .
Είναι αλήθεια πως δεν είχα την εικόνα που έχω τώρα για το τοπικό μπάσκετ. Σαν ένας φίλος του μπάσκετ πηγαινα στην BF αλλά για τα των ακαδημιών δεν γνώριζα και πως να ξέρω όταν δεν υπήρχε η στοιχειώδης ενημέρωση?
Φιλε μου απλα παρακολουθω το ξανθιωτικο μπασκετ και την εξελιξη του. Και θελω να τονισω οτι τα προβληματα του χωρου στην πολη μας δεν ειναι ο αυτοσκοπος του πρωταθλητισμου αλλα το πως θα κρατησουμε τα παιδια στο μπασκετ. Συμφωνω με το εκπαιδευτικο συστημα, ειναι πολυ σημαντικο, αλλα αφου δεν αλλαζει ας βρουν οι υπευθυνοι τροπο να συμβαδιζει, οσο αυτο γινεται. Θα ειναι τεραστια επιτυχια για το ξανθιωτικο μπασκετ να επανδρωνει τις αντρικες ομαδες με παιδια που βγαινουν απο τις ακαδημιες. Αυτος ειναι ο δρομος,για να μην πω ο μονοδρομος, και προς τα εκει πρεπει να εστιασουν οι υπευθυνοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που υπάρχει προβληματισμός γιατί είχα την εντύπωση πως αφήνουμε τα πάντα στην τύχη τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι δική μου ευχή η επάνδρωση της ομάδας στην Α2 με δικά μας παιδιά. Κάποτε πρέπει να το καταλάβει και η διοίκηση αυτό αν θέλει να έχει κόσμο. Τον Πανόπουλο τον πήρε 20 κοντά χρόνια να το καταλάβει .