Στα πολλά καλά site που υπάρχουν στο διαδίκτυο μπορείτε να διαβάσετε πολύ σοβαρά άρθρα από ανθρώπους έχουν φάει με το κουτάλι το προσκήνιο και το παρασκήνιο του χώρου.
Εάν εξαιρέσουμε τις φωνές εκείνες που μόνο σκοπό έχουν την προστασία των δικών τους προστατών και στενών οικονομικών συμφερόντων που έχουν διάφοροι οικονομικοί πρόεδροι παράγοντες οι φωνές που βλέπουν τα πολύ σοβαρά προβλήματα του χώρου μοιάζουν με τις φωνές από τις διάφορες οικολογικές οργανώσεις στην απέλπιδα προσπάθεια που κάνουν για την σωτηρία του πλανήτη.
Ίσως να είναι υπερβολικά αυτά αλλά τουλάχιστον ταιριάζουν με το πνεύμα των ημερών γιατί πε΄ρα από λάτρες του μπάσκετ είμαστε και πολίτες του παγκόσμιου χωριού .
Στα του χώρου ο οποίος ανάλογα με την κατηγορία έχει και τα δικά του προβλήματα τις ιδιαιτερότητές του.
Άλλα τα προβλήματα στην Α1 άλλα στην Α2 και πάει λέγοντας.
Κοινός παράγοντας όλων το οικονομικό.
Ας δούμε ποιοί μπορεί να είναι οι λόγοι που θα ασχοληθεί κάποιος με κάποιο άθλημα .
Κοινώς παράγοντας πρέπει να είναι η αγάπη που προφανώς θα έχει για το άθλημα που διάλεξε να επενδύσει τα χρήματα του. Αν και ο όρος επένδυση είναι πολύ παρεξηγήσιμος από πολλές μεριές.
Άλλος λόγος η προβολή του άμεσα ή έμμεσα προϊόντος κλπ . Παράδειγμα η μετονομασία πολλών ομάδων πχ Μιλάνο Τρέισερ ή Αρμάνι ή SKODA-Ξάνθη κλπ κλπ.
Ο σκοπός εδώ είναι η προβολή μέσω ενός αθλητικού brand name με διπλό κέρδος.
Από την μια η διαφημιζόμενη φίρμα προϊόν κερδίζει νέο αγοραστικό κοινό από την άλλη η ομάδα φέρνει χρήμα στα ταμεία της με απώτερο σκοπό την βελτίωσή της την οικονομική ανάσα ή σταθερότητα.
Περίπτωση διαφορετική και η πιο επικίνδυνη είναι η τυχοδιωκτική εμφάνιση τυχάρπαστων που βρίσκουν ανοιχτό πεδίο δόξης και δρούνε ανεξέλεγκτα .Πολλά τα παραδείγματα από ομάδες που όταν τελείωσε ο χρόνος που χρειαζόταν ο οι παράγοντες για να επιτύχουν τα προσωπικά τους σχέδια την έκαναν κατά το κοινώς λεγόμενο με μεγάλα πλάγια βήματα και άφησαν ομάδες παίκτες στο έλεος της θύελλας που έσπειραν.
Πηγαίνοντας στην πρώτη περίπτωση τουλάχιστον στο δικό μας χώρο του μπάσκετ υπάρχουν τρανταχτά παραδείγματα Γιαννακόπουλοι-Αγγελόπουλοι . Γνωρίζουν πως αυτό που κάνουν δεν έχει καμιά σχέση με επένδυση με οικονομικά κριτήρια γιατί ποιός θα μπορέσει να υπερασπιστεί πως αυτό που κάνουν έχει βάσεις επιχειρηματικής επένδυσης με μακροχρόνια έστω πρόβλεψη όποιων κερδών.
Μπορεί έτσι να θέλουν να γλυτώσουν χρήματα από την εφορία μπορεί κάτι άλλο αλλά οφέλη απτά δεν ελπίζουν. Την λόξα τους βγάζουν και πιο πολύ το βλέπουν σαν παιχνίδι στρατέγκο .
Καλά κάνουν μιας και έτσι βοηθούν την κάθε ομάδα και συνέπεια αυτού να βλέπουμε πολύ καλό και ψηλό επίπεδο από παίκτες πχ Ντομινίκ κλπ.
Τα καλά έχουν και πολύ μεγάλο ρίσκο όταν πχ κάποια στιγμή αλλάξουν τα δεδομένα και ο οι άνθρωποι θέλουν να φύγουν από μια ομάδα δεν έχει σημασία πως αλλά αυτό που μετράει είναι οι συνέπειες της αποχώρησης. Και συνήθως δεν υπάρχει αντικαταστάτης κατάλληλος για την ομαλή διαδοχή με ολέθρια αποτελέσματα.
Πρέπει πάντα να εξετάζετε αυτός ο παράγοντας και κατά πόσο αυτό το μοντέλο που βλέπουμε στην Ελληνική πραγματικότητα είναι κατάλληλο .
Σηκώνει το μπάσκετ χωρίς συνέπειες τέτοια μοντέλα διοίκησης έχει τις δυνατότητες και την πολυτέλεια να πληρώνει παίκτες μεγάλης αξίας χωρίς να ανοίγει η ψαλίδα?
Γιατί λογικό είναι οι Αγγελογιανακόπουλοι να είναι μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού. Τι γίνεται με τις υπόλοιπες ομάδες?
Αυτό που γίνεται το ζούμε κάθε μέρα . Μια τεράστια διαφορά το χάος μετά τον Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό. Ποιός μπορεί να αντέξει και να ακολουθήσει έστω και από λίγο μακριά?
Και το πρόβλημα δεν το έχουν οι μικρές ομάδες αλλά εκείνες που λόγο ιστορίας και κόσμου δεν θα μπορούσαν να αρκεστούν σε πολυμετοχικά μοντέλα τύπου Ρόδου ,αλλά μιας και η πίεση του ονόματος και του κόσμου είναι μεγάλη μοιραία οδηγούνται σε λύσεις τύπου Μπατατούδη στο ποδόσφαιρο και Δρόσου στο μπάσκετ. Δεν μπορεί να καταλάβει ο οπαδός της δείνα ομάδας πως έτσι σκάβει πιο βαθιά τον λάκκο της αγαπημένης του ομάδας μιας και το μόνο που τον νοιάζει είναι η ευκαιριακή και βραχύβια άνοδος και επιτυχία. Όταν είναι μικρός ο χρονικός ορίζοντας και επιτακτική η ανάγκη για επιτυχίες χωρίς προγραμματισμό είναι ακόμη πιο οδυνηρά τα αποτελέσματα όταν σκάσει η φούσκα.
Πισωγύρισμα πάλι και επιστροφή στην περίπτωση Αγγελογιανακόπουλων . Είναι ορατό πως έχει ανοίξει ο πήχης ανταγωνισμού μεταξύ των δύο ομάδων τους και των υπολοίπων σε πολύ μεγάλο βαθμό. Το πρωτάθλημα έχει χάσει το ενδιαφέρον του εκτός από τα μεταξύ τους παιχνίδια . Άντε καμιά αναλαμπή και τί έγινε μια από τα ίδια. Πολύ κακό για το επίπεδο του Ελληνικού μπάσκετ αλλά και κακό και για τις ίδιες τις ομάδες τους . Πως να κρατιέσαι σε φόρμα όταν το επίπεδο ανταγωνισμού είναι χαμηλό ? Και γιατί αν μπορείς να μη χρησιμοποιήσεις την δύναμη που έχεις αποκτήσει για δικό σου όφελος να προστατεύεις την ομάδα σου όταν σέρνεται . Αλήθεια πως θα μπορέσει να πάει κόντρα στις δύο μεγάλες ομάδες με τις αποφάσεις του και μιλώ για τους διαιτητές. Αυτή η κατάσταση έλλειψης ανταγωνισμού και μονομέρειας στις όποιες αποφάσεις μπορεί να κάνει καλό στο όλο πράγμα που λέγεται μπάσκετ?
Ο ανταγωνισμός δεν διδάσκουν όλοι ότι κάνει καλό ? Οι μονοπωλιακές καταστάσεις είτε κρατικές είτε ιδιωτικές δημιουργούν ανταγωνισμό -μεγαλύτερη προσπάθεια ?
Προσωπικά πιστεύω αυτό το μοντέλο είναι βραχύβιο με πολύ άσχημα αποτελέσματα στο κοντινό μέλλον . Αφού σαν χώρα δεν έχουμε την πολυτέλεια να έχουμε πολλούς Γιαννακοαγγελόπουλους μήπως θα πρέπει να βρεθεί φόρμουλα να μειωθεί αυτή η μεγάλη διαφορά το χάσμα ?
Παράδειγμα προς μίμηση είναι η φόρμουλα 1 . Στην προσπάθεια να υπάρχει ανταγωνισμός γίνονται παρεμβάσεις έτσι ώστε τα όποια πλεονεκτήματα που έχει μια ομάδα να μετριάζονται και στο τέλος -τέλος να μειώνεται η όποια μεγάλη διαφορά που θα έκανε την φόρμουλα 1 βαρετή.
Και το έχουν κάνει πολλές φορές και θα συνεχίζουν να το κάνουν προκειμένου να είναι ανταγωνιστικό το προϊόν τους για να έχει πωλήσεις κλπ κλπ .
Γιαυτό ας μη γκρινιάζουν οι δύο μεγάλοι του χώρου ας σκεφτούνε πως δεν είναι μόνοι τους πρέπει να υπάρχουν και άλλοι στο παιχνίδι γιατί κάποια στιγμή που κοντεύει θα έρθει η πλήρης απαξίωση του προϊόντος που διοικούν και θα μείνουν με την μπουκάλα στο χέρι. Ας καθίσουν επιτέλους και ας δούνε πως οι όποιες συζητήσεις με τα τηλεοπτικά πρέπει να έχουν συλλογικό αποτέλεσμα να στηρίξουν τους μικρούς γιατί χωρίς μικρούς δεν υπάρχουν και μεγάλοι λένε οι κανόνες .
Πρέπει να βρεθεί η μαγική σχέση που να δίνει δικαίωμα ζωής και στους μικρούς αλλά και τα περιθώρια σε όσους έχουν την τρέλα να ρίξουν τα ωραία τους ευρουλάκια να μπορούν να το κάνουν .
Και αυτό θα είναι καλύτερα να το κάνουν μόνοι τους να μην αφήσουν τους κρατικοδίαιτους να έχουν το πάνω χέρι να μην δώσουν το δικαίωμα σε ανθρώπους που χρησιμοποιούν τον χώρο του μπάσκετ για να πετύχουν δικούς τους στόχους, στόχους που δεν έχουν στόχο την προβολή του μπάσκετ αλλά την δική τους βόλεψη όπως αυτή την εννοεί ο καθένας μας μετά τα όσα έχουμε δει.
Αυτά πιστεύω πως συμβαίνουν στον χώρο του μπάσκετ αυτή είναι η δική μου οπτική γωνία των πραγμάτων και μακάρι να είμαι στενοκέφαλος και κοντόφθαλμος .
Επειδή όμως θέλω να σας ζαλίσω για άλλη μια φορά για ενημέρωση το επόμενο μακροσκελές άρθρο έχει να κάνει με την Α2 και με τα όσα μύρια είδα βλέπω ακούω . Δεν θα υπάρχει όμως μόνο η δική μου άποψη αλλά πολλές και από ανθρώπους που έχουν διάφορες θέσεις αλλά έχουν όλες ένα κοινό είναι απόψεις από ανθρώπους του χώρου.
Ευχαριστώ για την υπομονή.
xanthibasket
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου